Aura – Can’t Steal The Music

Waardering

7

8

2011 was het jaar dat Aura Dione haar tweede en laatste studioalbum uitbracht. Which is weird, want Aura Dione was één van de grootste artiesten uit Denemarken. Naar eigen zeggen had de zangeres alle tijd nodig om een manier te vinden waarop ze haar verhaal opnieuw aan de wereld wilde vertellen. Als gay-icon en dochter van twee hippies waarmee ze de hele wereld over heeft gevaren, heeft Aura Dione namelijk genoeg te vertellen.

Aura (want de zangeres laat haar achternaam tegenwoordig achterwege) scoorde een aantal jaren geleden twee Europese nummer 1-hits met I Will Love You Monday en Geronimo. Aura’s succesformule: mensenkennis. Als klein meisje voer Aura samen met haar hippie-ouders over alle oceanen, heeft ze in elk continent van de wereld op school gezeten en is ze naar eigen zeggen open minded opgevoed. Wie Aura’s vorige albums kent en goed naar de teksten heeft geluisterd, kan dat alleen maar beamen. De teksten van de Deense brunette zijn namelijk niet voor één bepaald persoon, maar haar nummers zijn voor iedereen.

In de zomer van 2016 bracht Aura ineens uit het niets een nieuwe single uit: Love Somebody. In eerste instantie was de track bedoeld als een teken van leven en om te laten zien aan de fans dat ze niet vergeten waren. Love Somebody viel goed in de smaak en bereikte binnen no-time de drie miljoen luisteraars op Spotify (de teller staat inmiddels op meer dan vijf miljoen) en Aura begon te werken aan een album. Na heel wat maanden liedjes schrijven, sloot Aura zich twee weken op in de studio en daar rolde de nieuwe plaat Can’t Steal The Music uit

De eerste drie nummers (onder andere Love Somebody en de titeltrack) klinken als regelrechte hits. Alhoewel Love Somebody nog klinkt als een commercieel radionummer, heeft het derde nummer van het album, Can’t Steal The Music, een eigen sound. Elektronische deuntjes worden gecombineerd met ‘echte’ instrumenten. Er is een duidelijk en bijzonder gitaarriedeltje aanwezig en een instrument dat klinkt als een harp.

Track vijf van de plaat is een gevoelige, misschien wel het gevoeligste nummer van het album. In het nummer Gay Boy zingt Aura over haar liefde voor haar beste vriend. “You found that lipstick that I’ll never use/You make me feel beautiful”, zingt de zangeres. Ondanks het feit dat dat het nummer poëtisch niet heel spannend is, komt Aura’s ode aan haar ‘favorite gay boy’ bij je binnen.

Aura’s roots komen duidelijk naar voren tijdens Talk of Nothing. Dat haar hippie-ouders een grote invloed hebben gehad op de muziek van de 32-jarige zangeres is goed te horen. Talk of Nothing is eigentijds, maar door het gebruik van bepaalde instrumenten krijg je het gevoel alsof je net als mini-Aura op een bootje vaart op de Stille Oceaan, terwijl je nog nooit van je leven televisie hebt gekeken.
Het is alleen zonde dat de tekst vrij zwak is. Een standaard liefdesliedje eigenlijk. Dat is jammer, want bij Aura’s vorige twee albums hebben we kunnen horen hoe poëtisch de zangeres kan zijn.

Eigentijds met een eigen geluid, dat is de eindconclusie van deze comebackplaat. Het lijkt alleen alsof Aura het tekstschrijven een beetje is verleerd. De teksten zijn ‘oké’ en kunnen niet tippen aan eerder werk van de zangeres. Zes geleden schreef de zangeres nog teksten die vrij diepzinnig waren en waar je soms even over na moest denken om het te begrijpen. Toch is Aura met Can’t Steal The Music erin geslaagd op haar roots te verwerken in popmuziek van nu en dat klinkt goed, heel goed!