Twintig jaar na het uitkomen van het befaamde album The Black Light leveren Joey Burns en John Convertino van Calexico hun negende plaat af. Titel: The Thread That Keeps Us. Naar deze zijden draad waar ze aan hangen, hoef je als luisteraar niet lang te gissen. Al in opener en single End of the World With You wordt het duidelijk: het is “the age of the extremes“. Het is een aanklacht tegen de uitersten in onze gemondialiseerde wereld waar de hardst roepende het gelijk haalt en niemand meer lijkt te weten wat nu echt ‘waar’ is. Natuurlijk gaat de elpee daarbij dan ook over de Amerikaanse politiek en de klimaatverandering die onze planeet plagen, maar of dit dan weer zo een uitgesproken anti-Trump plaat is? Nee, dat niet.
Calexico zou Calexico niet zijn als het verhalende aspect niet centraal stond in hun muziek; ook op The Thread That Keeps Us is dat het geval. Nergens is het protest direct en dat maakt de luisterervaring er toch fijner op. Je wordt niet gedwongen je er zelf ook mee te bemoeien en de politieke thema’s overheersen niet. Ondanks teksten als “Under the wheels of the war machine / Always someone else’s scheme” is het prima mogelijk hier aan voorbij te gaan. De muzikale ontwikkeling binnen de nummers blijft het middelpunt. En hoewel het op dat vlak niet altijd even baanbrekend is, weten Burns en Convertino schot in de zaak te houden door een scala aan genres samen te brengen. Dat levert vooral interessante vergelijkingen op.
Zo voelt Dead in the Water aan alsof het afkomstig is van een Arctic Monkeys plaat en wordt Under the Wheels gekenmerkt door een (zeer dansbaar) ska-achtig ritme. Bij het nummer Flores Y Tamales lijkt er zelfs inspiratie opgedaan te zijn bij de hiphop, met een herkenbare riff waar de rhymes zo overheen gestrooid hadden kunnen worden. Verder voelt het materiaal allemaal wat minder gepolijst aan dan voorgaande werken van de groep. Het maakt de nummers wat scherper, en dat past goed bij de thematiek van de plaat. Toch weet Calexico het meest te overtuigen met nummers waar ze bekender mee zijn, zoals bijvoorbeeld Thrown to the Wild of het instrumentale nummer Shortboard dat doen. Die dragen toch de meest diepe sensatie uit.
Al met al brengt Calexico een album waarop het duo veel nieuwe muzikale terreinen verkent om hun verhaal over te brengen, terwijl ze toch dicht bij het bekende Calexico-geluid blijven. In dat opzicht weet The Thread That Keeps Us te overtuigen. Under the Wheels en Another Space zijn typerend: de trompetten zijn niet verdwenen, de ska en funk wel toegevoegd. Nadeel is dat er een vijftiental uiteenlopende nummers gepresenteerd worden en het als luisteraar niet al te gemakkelijk is daar soms de gemeenschappelijke rode draad in te vinden. De 45 minuten duren daardoor net te lang. Conclusie: op The Thread That Keeps Us staan een aantal goede en krachtige songs, maar als één geheel voelt de plaat ondanks haar thematiek niet. Daarvoor is het verschil tussen alle bijeengebrachte genres net wat te extreem.
