Coldplay – A Head Full Of Dreams

Waardering

6

5

Coldplay is altijd een band geweest die je haat of lief hebt. Met A Head Full Of Dreams zal er weer flink gehaat worden, maar menig popliefhebber zal zich prima vermaken met deze (voorlopig) laatste plaat van de Britse stadiumrockers, alhoewel het ietwat karakterloos en weinig uitdagend is.

Op hun nieuwe album omarmen ze pop meer dan ooit, ondanks dat ze soms net iets meer eruit hadden kunnen halen. Het lukt ze goed op hoogtepunt Army Of One. De ballad past perfect in een volle arena, en zorgt voor de juiste dynamiek. Er zit overigens een hidden track X marks the spot ‘verstopt’ in het nummers. Het hiphop-achtige nummer is lekker en is een verrassing die toch een beetje ongevraagd is. Het nummer loopt op het einde af zonder een einde en voegt weinig toe aan het album.

Het album begint echter tenenkrommend met het titelnummer. De woohoo’s zijn alweer terug en de luisteraar zou misschien gelijk denken dat Coldplay weinig moeite heeft gedaan om met iets nieuws te komen. Maar wanneer we bij het zeer dansbare Hymn for The Weekend aankomen is het allemaal goed. Beyoncé zingt mee op de achtergrond. Een aspect wat veel beter had kunnen uitpakken. Waarom zou je in hemelsnaam een van de grootste sterren van het moment op de achtergrond duwen? Toch is de productie lekker, met de blazers en lekkere beat verzorgd door EDM man of the hour Aviici. Chris Martin klinkt vrolijk en de beat trommelt lekker door. ‘I feel so high!’ zingt hij in het refrein alsof ie verdwaalt is op de dansvloer. Dat de band de voetjes wil doen bewegen, is duidelijk op de single Adventure of a Lifetime. De funky gitaar en optimistische teksten van Martin gaan lekker samen met de EDM-productie.

Op Fun, samen met popzangeres Tove Lo, kijkt Martin terug op zijn vorige relatie. ‘Oh did we have fun,’ mijmert ie zeikerig voordat er weer ooeh-wooo klinkt. Ook op dit nummer is de gastartiest niks meer dan een achtergrond-extraatje die klinkt als een klein kind dat meezingt.

Verder wordt AHFOD aangevuld met mid-tempo/ballads. Everglow klinkt precies zoals je verwacht van Coldplay, en daar is niks mis mee. Hetzelfde geldt voor Amazing Day, die overigens wel een wat meer emotionele lading heeft gekregen. Dit wil overigens niet zeggen dat Martin nooit oprecht klinkt. Een van zijn sterke punten is dat hij een goede stem heeft die alle nummers dragen. Hierdoor is de nieuwe plaat zeker geen slechte, maar het doet weinig. De nummers zijn geschreven voor de live shows, en wat is er mis met extra materiaal? Afsluiter Up&Up sluit de boel mooi af met een bijdrage van Noel Gallagher op de gitaar en een gospelkoor. Ook is de percussie lekker en klinkt Martin is zijn element. Het nummer redt een album dat weinig doet, en weinig betekent.

Soms kabbelen de nummers maar door, en met weinig hoogtepunten (UP&UP, Army Of One en Hymn for the Weekend) heeft Coldplay een album afgeleverd dat helaas niet de geschiedenisboeken zal halen. A Head Full Of Dreams is gemaakt voor de fans, perfect voor de volle arena’s, en daar is niks mis mee.