Een van de grootste popbands keert terug met een ep, die voor het grootste gedeelte teruggaat naar het Coldplay van de 2000’s. De Kaleidoscope EP heeft een totaal van 25 minuten verspreid over vijf tracks met een live versie van Something Just Like This. Dus dan blijven er nog drie nieuwe nummers over waarvan drie al een single zijn geweest. Toch is het waard om de nieuwe ep een kans te geven.
De eerste geluiden van de ep klinken net als Identikit van Radioheads album A Moon Shaped Pool. Met deze geluiden heeft de band ook al geëxperimenteerd op Ghost Stories. Anders dan veel nummers op Ghost Stories is het nummer wel erg dynamisch. Dit resulteert in een kleurrijk nummer met een goede balans tussen de luide pop-kant van Coldplay en de bedachtzame kalme kant. Daarna zakt het niveau van de EP drastisch.
Miracles is een typisch Coldplay nummer dat goed begint maar de inspiratie houdt snel op. Een zwakke poging tot een simpel top 40 nummer is natuurlijk niet compleet zonder een misplaatste samenwerking met Big Sean. A L I E N S is daarentegen een uitstekende samenwerking van muzikaal talent van verschillende generaties. Brian Eno’s invloed is goed te merken op A L I E N S. Hoewel dit niet Coldplays beste werk is, op deze manier laten ze wel zien dat ze actief bezig zijn om te blijven vernieuwen.
De band heeft zich in de afgelopen jaren gevestigd als sterke live act en we krijgen daar een voorbeeld van met een live versie van hun laatste hit Something Just Like This. Hoewel dit een meeslepende versie is, voelt het toch aan als opvulling. Afsluiter Hypnotised is een mooie ballade met een sterke Fix You-vibe. Al met al laat Kaleidoscope de luisteraar achter met gemixte gevoelens, want ze durven nog niet helemaal van de pop-formule af te stappen. Voor elke liefhebber van Coldplay is er hier wat te vinden, maar niemand zal helemaal tevreden zijn met de ep.
