Na hun start in 2009, een naamswitch, een uitbreiding, 3 ep’s en hun debuutalbum is Colony House terug met Only The Lonely. De mannenband, uit het hartje van de VS, is terug met nog meer indie rock en ook indiefolk. Hun nieuwe plaat bestaat uit twaalf nummers waar een paar echt mooie tracks tussen zitten.
Albumopener Cannot Do This Alone is een uptempo track met een heerlijke beat. De muziek in dit nummer doet vaag denken aan de meer bekende band The Script. In deze song vullen de muziek en lyrics elkaar goed aan, iets waar de band in andere nummers nog weleens mee worstelt.
Helaas bevat het album ook een paar wat mindere nummers. You Know It is wat meer op de commercie gericht, bevat veel herhalingen en cliché riedeltjes. Verder beginnen de nummers vaak veelbelovend maar gaan uiteindelijk toch niet de hoogte in. De muziek die Colony House maakt is heel erg vol, misschien wel te vol. Alle verschillende instrumenten zouden voor veel energie moeten zorgen. Maar die energie krijgt het uiteindelijk niet mee omdat het gewoon te druk en te vol is.
De beste nummers van dit tweede album van de Amerikanen zijn You & I, 3:20 en This Beautiful Life. You & I bevat lekkere gitaren en een fijn terugkerend gitaarrifje. Ook is het samenspel in deze track heel erg fijn, de zang, drums en gitaar zijn goed op elkaar afgestemd. 3:20 bestaat ook uit hele goede muziek, de gitaar komt in dit nummer het beste naar voren van alle tracks op het album.
Na al de rock die je gehoord hebt op het album is daar ineens This Beautiful Life, de uitzondering op de regel. Deze track bestaat meer uit indiefolk en is wat romantischer en langzamer. Het past totaal niet bij de rest van de nummers op Only The Lonely maar is wel verreweg de beste track op het album. De sfeer van de song brengt je wellicht een beetje terug naar de kerstdagen. De stem van zanger Caleb Chapman doet een vlaag kippenvel over je hele lichaam lopen. De vraag is waarom de band niet meer van dit soort songs maakt, als dit hen duidelijk beter ligt dan de muziek die ze op de rest van het album hebben laten horen.
Een andere opvallende song is Follow Me Down die iets weg heeft van onze eigen Kensington. Dit nummer bevat echt softe rock maar eindigt met een soort orgelgeluid. Dit slaat gedeeltelijk terug op de het eerder genoemde opbouwen naar een hoogtepunt dat uiteindelijk uitblijft. Toch is het een nummer met een ontspannen sound.
Over het algemeen is Only The Lonely een lekker en ontspannen album. De nummers lijken soms redelijk veel op elkaar en zijn niet heel bijzonder maar klinken wel lekker. Verder is er geen enkel nummer dat echt niet om aan te horen is en bevat deze nieuwe plaat zeker wat echt goede tracks. Ben je dus rock, indie of folk fan? Dan is deze plaat echt een aanrader voor jou!
