Common – Black America Again

Waardering

7

7

7

7

6

7

De immer maatschappijkritische Common mengt zich met zijn nieuwe album Black America Again nadrukkelijk in de discussie omtrent discriminatie in zijn land. Hij slaagt er minder dan verwacht in om indruk te maken.

Common is in de Verenigde Staten een grootheid, maar in Europa heeft hij nooit echt voet aan de grond gekregen. Voor wie hem eigenlijk niet kent: de uit Chicago afkomstige hiphopveteraan heeft al vele prijzen in ontvangst genomen en mocht laatst nog optreden in het Witte Huis. De teksten van liedjes staan bij Common centraal en zijn rapstijl kan (vaak) omschreven worden als spoken word. Je ziet het ook als hij live optreedt: hij kiest zorgvuldig ieder woord en benadrukt ze met handgebaren. Zijn carrière bestrijkt decennia en altijd is hij politiek geëngageerd en kritisch geweest. Zijn nieuwe album, Black America Again, komt dan ook niet als een verrassing, zeker gezien het huidige tijdgewricht.

Hoewel Common een vaardige rapper is met een duidelijke articulatie, heldere stem en goede techniek, zijn de raps die hij brengt vaak redelijk eentonig. Zijn stem kent weinig variatie en er zitten geen scherpe kantjes aan. Nummers die hij helemaal rapt, zijn dan ook vaak niet de meest aantrekkelijke tracks op het album. Gelukkig lijkt hij dat zelf ook door te hebben en zoekt daarom vaak de samenwerking op. In het verleden werkte hij al vaak succesvol samen met Bilal en de Amerikaanse zanger verschijnt ook weer op Black America Again, net zoals John Legend. Verder zien we wat namen terug van relatief onbekende artiesten, maar vooral zien we Stevie Wonder.

Als Stevie Wonder verschijnt op de titeltrack die duidelijk refereert naar de Black Lives Matter beweging, dan verwacht je daar wel wat van. Vergezeld van een sociaal betrokken video van twintig minuten lang bracht Common de track Black America Again in september uit. Hoewel Stevie Wonder zijn rol prima uitvoert en Common boos genoeg klinkt om de aandacht te trekken, kan dit nummer niet concurreren met bijvoorbeeld The Blacker The Berry (Kendrick Lamar) of meer recenter Don’t Touch My Hair (Solange), die op een veel intiemer niveau de frustratie van de zwarte gemeenschap laten voelen. Common is iemand die zich al jaren mengt in het debat en precies weet wat hij moet zeggen op een behoorlijk intellectueel niveau, maar is daardoor wat minder goed in staat om emoties over te brengen.

Op een ander nummer waar hij het racisme-thema aansnijdt, maakt hij veel meer indruk, namelijk Letter to the Free. Hier wordt Common’s betoog gecombineerd met een refrein dat gezongen lijkt te worden door slaven die zichzelf moed willen inpraten en zingen om hoop te houden. Common voerde het nummer ook uit tijdens zijn NPR Tiny Desk Concert in het Witte Huis, waar het refrein wordt gezongen door zijn muzikanten. Dan wekt het nummer onvermijdelijk kippenvel op. Alleen al om het thema is verder The Day Women Took Over interessant, zeker in een hiphopcontext, waar uitlatingen als deze schaars zijn. In de track fantaseert Common over wat ons staat te wachten als vrouwen de wereld over nemen. Een greep uit zijn voorspellingen: alleen nog maar liefdesliedjes op de radio, manicure in het basispakket, maar ook veiligere buurten en meer compassie.

Samengevat brengt Common met Black America Again een album dat alleen al boeiend is om een keer te luisteren door de inzichten die erin verkondigd worden. Common laat al jaren zien dat hij betrokken is en een goed stel hersens heeft en dat is op dit album niet anders. Op muzikaal gebied kunnen we Black America Again echter geen essentieel album noemen.