Als artiest is Gareth Daley nog redelijk onbekend, vooral in ons kikkerlandje. Toch is The Spectrum al zijn tweede studioalbum en bracht hij meerdere EP’s uit. Verder schreef hij mee aan singles van de Gorrilaz en werkte hij samen met Jessie J en Pharrell Williams. De muziek van de Engelsman valt duidelijk te scharen in de R&B en soulscene, misschien beter de alternatieve R&B te noemen. En met dit genre kan de Engelsman heel goed uit de voeten. Daley zet hier een hele fijne plaat neer.
Op deze nieuwe plaat heeft Daley een afwisseling gevonden tussen melancholisch klinkende en meer uptempo R&B songs. Dit is even wennen, natuurlijk omdat Daley’s muziek niet zo bekend is, maar ook omdat de overgang soms erg groot lijkt te zijn. Hoewel de artiest met beide stijlen goed overweg kan, is de samenhang op het album niet ideaal. Uptempo en vrolijke R&B is immers iets heel anders dan diepgaande en donkerdere soul. Door de grote verschillen waan je je bij iedere nummerwisseling weer even in een staat van gewenning.
Hoewel de samenhang op het album dus beter had gekund zijn de afzonderlijke tracks wel goed geproduceerd. Temple bijvoorbeeld is een kalm nummer zonder hoogtepunt maar ligt wel heel erg fijn in het gehoor. Het is rustig (maar niet saai), mooi en ontspannen. In dit nummer komt vooral die elektronische kant van de alternatieve R&B naar voren. Verder is de zang van Daley een groot element in deze song. Het nummer neigt zelfs een beetje gospel-achtig te klinken. Met de stem van Daley, wat galmen en de invloed van soul en R&B is Temple een heel rustig nummer dat heel goed in elkaar zit.
Op de productie valt, behalve op het gebied van samenhang, niets aan te merken. De nummers zitten muzikaal goed in elkaar en je merkt duidelijk dat Daley weet waar hij mee bezig is. Dit is dan wel niet zijn eerste plaat, maar alsnog is de kwaliteit van de productie, muziek en zang, erg hoog. Wellicht komt dit omdat de Engelsman zich in het genre alternatieve R&B liet inspireren door onder andere Prince, Chaka Khan, Radiohead, Sade, Joni Mitchell en George Michael. Deze inspiraties hebben er in ieder geval voor gezorgd dat de muziek op het album bijna nostalgisch in de oren klinkt. Het album heeft namelijk erg veel weg van de R&B en soul uit de jaren ’80 en ’90 van de vorige eeuw, en let wel: dat is geen slechte zaak.
Dus The Spectrum bevat een mix van meer uptempo R&B en wat langzamere soul, de muziek is goed geproduceerd en de zang is meer dan prima. Om echter toch nog ergens kritiek op te leveren, had de samenhang op de nieuwe plaat van Daley wel wat beter gekund. Er wordt veel tussen de twee genres gewisseld en de verschillen zijn soms groot. Desalniettemin goede muziek!
