Deaf Havana – All These Countless Nights

Waardering

7 Waardering

8

We hebben er vier jaar op moeten wachten, maar de opvolger van Old Souls is eindelijk daar. Deaf Havana heeft afgelopen vrijdag het album All These Countless Nights uitgebracht en lijkt volwassener dan ooit. Met deze plaat zijn ze niet zozeer een andere weg ingeslagen, maar ze hebben zich nu gefocust op één ding: het maken van knettergoede rockmuziek, waar ze met hun vorige album mee begonnen waren.

Waarschijnlijk is een van de redenen van de lange wachttijd de strubbelingen waar de band mee te maken heeft gehad: frontman James Veck-Gilodi was bijna uit de band gestapt, maar vond toch nog net op tijd zijn liefde voor de muziek terug tijdens een optreden op het Reading en Leeds festival. Vervolgens heeft Deaf Havana een paar dingen drastisch veranderd: een nieuw management en een nieuw plaltenlabel (SO Recordings) moesten zorgen voor een frisse wind. Dat is gelukt.

All These Countless Nights is een album met tracks waarvan je bijna verwacht dat ze door Kings Of Leon zijn geschreven en ingespeeld, maar niets is minder waar. Deaf Havana heeft zijn eigen sound verder ontwikkeld en op deze plaat klinken ze strakker en volwassener dan voorheen. Ook over de orkestratie van de nummers is beter nagedacht, waardoor het geheel fijn in het gehoor ligt. Hiermee spreken ze niet alleen de rock-liefhebber aan, maar zullen ze een breder publiek trekken dan voorheen.

Het gebruik van vele effecten is wel enorm afgenomen. Deaf Havana heeft het op All These Countless Nights simpel gehouden: je hoort slechts een beetje ‘vocal doubling’ op sommige momenten, meer afwisseling tussen akoestische en elektrische gitaar en over het algemeen is het gitaargeluid beter afgestemd op de rest van de band. Iets anders dat heel erg opvalt, is dat er geen gebruik meer wordt gemaakt van de trompet die op Old Souls nog wel te horen was. Daarnaast heeft de band de teksten een stuk simpeler gehouden en blijven ze dichterbij zichzelf dan op de voorgaande platen, wat er voor zorgt dat het een prettig ‘easy listening’ album is.

De onlangs uitgebrachte singles Sing, Trigger en Fever hebben allemaal een potentie waar je u tegen zegt. Het zijn nummers die op veel radiozenders mee kunnen draaien in de standaard playlist, zonder dat het de luisteraar op zou vallen dat dit een wat onbekende groep is. Aan de andere kant zijn ze vanwege hun hoge Kings Of Leon-gehalte helaas weinig vernieuwend. Daarnaast valt er op dit album nog iets heel erg op: de nummers lijken te veel in elkaar over te lopen. Er is weinig diversiteit te vinden, waardoor het geheel samen lijkt te smelten in een lange track. Een valkuil waar al veel rockgroepen in zijn gevallen.

Al met al is All These Countless Nights een heel goed rockalbum, waar nergens te veel aan gesleuteld is. Het is een eerlijk album met een duistere ‘feel’, maar ondanks dit is het een fijne plaat om naar te luisteren met een paar potentiële festivalknallers zoals Sing en Trigger. Nu maar hopen dat ze dit jaar op de line-up verschijnen van de festivals in de buurt.