Destroyer heeft als band alle ingrediënten in huis om hopeloos te falen. Onlogische melodielijnen, onbegrijpelijke lyrics en een zanger die vaker naast dan op de juiste toonhoogte zit. Maar godzijdank voor zanger Dan Bejar en zijn bandgenoten is min keer min plus. Het nieuwe album ken laat zien dat die wiskundige regel Destroyer op het lijf staat geschreven.
ken is vernoemd naar de werktitel van de Suede-single The Wild Ones uit 1994. Het was de periode waarin Dan Bejar naar eigen zeggen besmet raakte met het muziekvirus, met het nummer van Suede als symbool van die tijd. Met die fase in het achterhoofd begon de Canadees met het schrijven aan ken. Het album is geproduceerd door Joshua Wells, zelf onderdeel van Destroyer en ook bekend als drummer van Black Mountain.
‘Come one, come all, dear young revolutionary capitalists/The groom’s in the gutter/And the bride just pissed herself.’ Openingstrack Sky’s Grey staat symbool voor de manier waarop je naar Destroyer moet luisteren. Steek vooral niet teveel energie in het precies willen begrijpen van wat Bejar zingt. Soms lijken de teksten als een tang op een varken te slaan. En dat is heerlijk! Juist dat ongrijpbare – zowel tekstueel als muzikaal – maakt Destroyer bijzonder interessant. Muziek om naar te luisteren en vooral niet om al te nadrukkelijk te analyseren.
Met die bril valt Sky’s Grey direct op als een van de meest sfeervolle tracks op het album. Piano op de voorgrond, wat percussie op de achtergrond en als halverwege de synths invallen, zweef je als luisteraar automatisch mee in de gedachten van Bejar. Het uptempo Cover From The Sun is in alles een atypisch Destroyer-nummer, maar het werkt wonderwel. In iets meer dan twee minuten schept de band een zomers plaatje waar je graag onderdeel van wilt zijn. Saw You At The Hospital staat qua optimisme aan de andere kant van het spectrum, maar de akoestische setting is prachtig en mysterieus tegelijk.
Toch werken sommige nummers op ken als een wekker op zondagochtend. De elektronica in A Light Travels Down The Catwalk is hinderlijk aanwezig en zuigt alle magie uit de muziek. Het basloopje en de zeikerige zang vechten op Ivory Coast een strijd uit om de titel ‘meest irritante ingrediënt’. De track klopt van geen kant en daar komt zelfs de kenmerkende ondoorgrondelijkheid van Destroyer niet mee weg.
Slotnummer La Regle Du Jeu haalt nog eens even wat extra bloed onder de nagels vandaan. De synthesizer is ronduit irritant en dat verergert wanneer Bejar de titel van het nummer begint te herhalen. ‘Het voelde goed om die zin continu te herhalen en ik probeer in het nummer uit te zoeken waarom’, zegt de frontman daar zelf over. Inderdaad: waarom? Een vraag die ook bij de rest van het nummer past.
Zo bevat ken net te veel teleurstellingen om als uitstekend bestempeld te kunnen worden. ‘Goed’ volstaat en dat is voor een intelligente perfectionist als Bejar ongetwijfeld niet voldoende. Destroyer gaat inmiddels alweer meer dan tien jaar mee en dan is het begrijpelijk dat je soms eens iets anders wilt proberen. ken maakt deels duidelijk wat die richting zou moeten zijn, maar deels ook wat niet. Meer sfeer, minder synthesizers. En vooral lekker tegendraads blijven.
