Eels is een Amerikaanse band in een wisselende samenstelling. Vaste waarde is frontman E, de inmiddels 55-jarige Mark Oliver Everett. Hij is verantwoordelijk voor de ziel, de sound en de richting die de band kiest.
The Deconstruction is alweer het twaalfde studio album sinds het overweldigende debuut Beautiful Freak uit 1996. Eels heeft sindsdien een vaste schare fans aan zich weten te binden, maar is verre van mainstream. E volgt zijn eigen weg en stoort zich niet aan commercie. Een pure muzikant die zich de wet niet laat voorschrijven door zijn platenmaatschappij.
In aanloop naar deze plaat heeft E een pauze gehad van vier jaar. De jaren daarvoor was hij constant aan het werk met een ongekende focus, zonder aandacht te hebben voor de andere mensen in zijn leven. De jaren die hij er tussenuit was, heeft hij niet doorgebracht met nietsdoen: hij is getrouwd, gescheiden en is vader geworden. Dit alles was de voedingsbodem voor The Deconstruction. E heeft ook zijn aversie tegen president Trump in zijn liedjes verwerkt, al zegt hij in een interview met Billboard dat hij er niet van houdt om politiek te vermengen met zijn muziek.
Er wordt nergens echt een barricade beklommen of keihard geprotesteerd. Hij laat het meer over aan de interpretatie van de luisteraar. Met andere woorden: ik heb het van me afgeschreven en kijk maar wat je er mee doet.
Bone Dry is een persoonlijk liedje geeft E aan in eerdergenoemd interview. Hier klinkt een verbitterd man in door, die er geen vrede mee heeft hoe bepaalde dingen in zijn leven gelopen zijn: ‘Dear sweet, innocent me/How much you took from me to finally see’. Hij doelt hiermee op zijn scheiding die niet zijn idee was, maar die hij wel kan begrijpen. In zijn huwelijk ging hij op dezelfde manier te ‘werk’ als in zijn muzikale carrière en zo dreef hij zijn vrouw bij hem vandaan. De ingevoegde Shalalala’s en Shouby Dooby Doo’s zijn een luchtige tegenhanger van de verder ironische tekst.
De titeltrack voelt als thuiskomen, Eels op zijn best. Lekkere melodie, rijke arrangementen en de kenmerkende stem van E. Hij doelt hierin op de persoonlijke gebeurtenissen die hij de laatste jaren heeft meegemaakt en dat hij tot inzicht is gekomen dat hij zichzelf opnieuw moest opbouwen om dingen te veranderen.
Premonition heeft een donkere tekst die verdrietig stemt: ‘The world can be a real mean place/When no one’s got your back’ en ’You can kill or be killed/But the sun’s gonna shine’. E heeft misschien een donkere geest, maar eindigt het lied toch positief: ’We can get through anything/We can take the hit’.
Zo schieten de emoties op deze plaat heen en weer, van een donkere uitzichtloosheid naar de dageraad van hoop en vertrouwen in de toekomst. Het meest persoonlijke liedje is het slechts achtenveertig seconden durende Archie Goodnight, dat hij zingt voor zijn tien maanden oude zoontje. Het onderstreept nogmaals dat E zijn hart volgt en zich van zijn meest kwetsbare kant durft te laten zien. Iets dat zijn fans waarderen in hem.
