Forever Starts Today – Always Hope

Waardering

6

De openingstrack Invincible van Always Hope, het nieuwe album van de Amerikaanse rockband Forever Starts Today, is gelijk een opmerkelijke. Natuurlijk luister je als recensent goed naar een album, maar het lijkt net alsof Paramore door je speakers knalt met Taylor Swift als nieuwe leadzangeres. Om Forever Starts Today dan gelijk als namaak af te schuiven is echter niet nodig. De band geeft er namelijk door middel van de teksten zijn eigen draai aan.

De teksten van de nummers zijn ook gelijk een van de verrassendste kanten van de band. Als pop/punk band die ruige muziek maakt, bespreken ze hele gevoelige onderwerpen. Zo hoor je leadzangeres Christina Murphy het vaak hebben over hoop, positiviteit en nieuwe ontdekkingen die je doet in je leven. Zoals ze zelf zeggen: “The record is a feel good masterpiece about always keeping your head up and never letting anything defeat you.” Hoewel de band dus aanzienlijk ruig klinkende muziek produceert, is hun doel om via hun muziek connecties te leggen met jongeren in hun twintiger jaren. Ze laten zich inspireren door alledaagse problemen van deze leeftijdsgroep en spreken deze daarmee ook zeker aan.

Na een debuutalbum onder alleen de naam van Murphy, besloot de leadzangeres de gehele band in de naam te betrekken. In 2016 kwam een eerste ep uit van de band onder de naam Forever Starts Today. Gedurende hun actieve jaren hebben zich steeds meer bandleden bij de pop-rockband gevoegd.

De band is begonnen aan dit debuutalbum (als Forever Starts Today) met de gedachte “No matter where you’ve come from or where you are in this moment, you can obtain any kind of future as long as you work hard and take action.” Dit slaat dus weer terug op de hoop, positiviteit en nieuwe ontdekkingen die ze hun luisteraars mee willen geven. Over de muziek op dit album kan maar weinig gezegd worden. De band lijkt een soort Paramore II te willen zijn. De muziek van de twee bands lijkt onwijs veel op elkaar. Neem bijvoorbeeld Optimist. Met de schurende gitaren als opening van het nummer is het net Brick By Boring Brick van hun idolen, maar dan een decennium later uitgebracht.

Dus hoewel het album en de muziek daarop zeker niet slecht geproduceerd zijn, is het niet origineel en er zit niets spannends of opvallends in. De roem moet FST echt krijgen van hun inspirerende lyrics.