Een toepasselijkere titel dan We Move had James Vincent McMorrow niet kunnen kiezen voor zijn nieuwe album. Zowel de persoon als de muzikant McMorrow is immers niet te vergelijken met pakweg vijf jaar geleden. Binnen zijn enorme ontwikkeling is één aspect gelukkig gelijk gebleven: de adembenemend mooie kopstem, waarmee de Ierse zanger ons nog altijd bij de strot grijpt.
Het is hard gegaan met de carrière van McMorrow en dat heeft hem behoorlijk gesterkt. In zijn beginjaren als muzikant was McMorrow niet altijd overtuigd van zijn eigen werk. Bij liveshows oogde hij vaak schuchter en onderhand verbaasd dat er überhaupt mensen voor hem naar een concertzaal waren gekomen. Nu zijn publiek groeit en zelfs de populaire tv-serie Game Of Thrones zijn muziek koos voor de trailer van haar zesde seizoen, begint de zanger zelfverzekerder in zijn schoenen te staan. McMorrow durft zijn horizon steeds verder te verbreden en komt met zijn naar eigen zeggen ‘meest uitgebreide en ambitieuze album tot nu toe’.
‘Het leven is niet leuk als je geen nieuwe dingen uitprobeert’, verklaart McMorrow zijn doorontwikkelde sound in gesprek met Nieuweplaat. De bebaarde zanger werkte de afgelopen jaren aan zijn veelzijdigheid door nieuwe instrumenten te leren bespelen. De akoestische folk van debuutplaat Early In The Morning (2010) lijkt inmiddels verder weg dan ooit. En hoe fraai zijn eerste album ook was, op We Move blijkt dat de Ier de juiste richting heeft gekozen. Het volle elektronische geluid zit McMorrow als gegoten.
De eerste single Rising Water – gedragen door de bassynthesizer – doet de verwachtingen voor de rest van het album direct tot enorme hoogte stijgen. De melodielijn ligt prettig in het gehoor en werkt aanstekelijk. Zie dat nog maar eens uit je hoofd te krijgen! Ook Last Story behoort tot de beste nummers van We Move. De soul druipt van de stem van McMorrow, wat perfect past bij de emotionele tekst. ‘I swear to God, I’d run for you/you’d find me waiting and we’d start over’. Zo harmonieus als in Last Story klinkt wanhoop niet vaak.
We Move biedt voor elk wat wils. Van de hiphopbeat in Get Low tot de pianoballad Lost Angles: McMorrow toont aan hoe breed het muziekgebied is dat hij met zijn stem kan bestrijken. Zelf vindt de singer-songwriter Evil de beste compositie op het album. ‘Ik zou het zelfs het beste nummer kunnen noemen dat ik ooit heb geschreven’, zo vertelt hij aan Nieuweplaat. De synergie tussen zijn falsetto en de instrumenten is inderdaad bijzonder geslaagd. Wie de ambities en veelzijdigheid van McMorrow in korte tijd wil leren kennen, vindt in Evil de perfecte samenvatting.
Het is haast niet voor te stellen dat de eens zo onzekere McMorrow op We Move zo buiten de lijntjes durft te kleuren. De Ier trekt alles uit de kast en neemt zo het risico dat de liefhebbers van zijn kleine, akoestische folkliedjes afhaken. Een offer dat makkelijk gebracht kan worden. Het album zal meer dan genoeg nieuwe fans opleveren, want We Move is een van de spannendste en beste platen van het jaar.
Klik hier voor het volledige interview van Nieuweplaat met James Vincent McMorrow.
