De New Yorkse band Jeremy & The Harlequins begon met leadzanger Jeremy Fury en gitarist Craig Bonich, die samen al eerder het bandje The Romans vormden. Samen met zijn broertje Stevie had Jeremy al eerder een album (We Are The Fury) uitgebracht, dus ook hij werd uiteraard aan Jeremy & The Harlequins toegevoegd. De band breidde zich nog uit tot een vijftal en begon in 2013 direct aan het opnemen van hun tracklist. Dit leidde in 2015 tot de release van hun eerste album, American Dreamer. Het eerste nummer op deze plaat, Trip Into The Light, werd zelfs een van de soundtracks van de film Edge of Tomorrow.
Nu komen de harlekijnen met een nieuw album. Ze lieten zich voor Into the NIght inspireren door de Rock’N’Roll, maar geven hier hun eigen, frisse touch aan. Deze plaat gaat over van alles en nog wat. Onderwerpen als liefde en verlies, dromen en werkelijkheid komen aan bod.
Leadzanger en tekstschrijver Jeremy Fury wil muziek maken waar mensen iets van voelen. Daarom maakt hij in zijn muziek zo min mogelijk gebruik van ‘geproduceerde’ en elektronisch klinkende geluiden. In deze missie is Fury aardig geslaagd! In alle liedjes zijn duidelijk de instrumenten van zijn bandleden te horen en er komen weinig elektronische sounds aan te pas. Hierdoor krijg je het échte Rock’N’Roll gevoel met Harlequins-sausje te pakken.
De bas waarmee Into the Night binnen komt rollen doet je denken aan een stel cowboys. Als vervolgens Jeremy’s stem zich erbij voegt, is het plaatje compleet. Eigenlijk is dit ook zo bij de tweede track van het album. De twee gitaristen, een bassist en een drummer komen in No One Cares tot de ultieme combinatie voor een lekker swingende song. Door de stem van Jeremy zou je dit nummer ook wel als softere versie van Hound Hog van Elvis Presly kunnen zien.
Deze tweede plaat van Jeremy & The Harlequins is minder rock ’n’ roll dan hun eerste, maar ook Into the Night heeft tracks die prima in die typische muzikale sfeer zouden passen. Rhythm don’t Lie is hier een goed voorbeeld van. De beat samen met de stem van Jeremy in dit nummer zorgen dat je vanzelf mee wilt gaan swingen.
De debuutplaat van Jeremy & The Harlequins is, meer dan deze nieuwe release, gericht op rock ’n’ roll. Maar wat daar al merkbaar was, net als op dit nieuwe album: het wordt snel saai. Hoewel de muziek erg vrolijk en swingend is, lijken de nummers op het album vrij veel op elkaar. Daarnaast is de band qua inhoud van de nummers niet al te lang van stof. Met vooral veel refreinen en maar weinig coupletten, heb je dit album na een paar tracks wel gehoord. De muziek die Jeremy & The Harlequins maakt moet wel écht je ding zijn wil je dit nieuwe album niet al na twee keer luisteren zat zijn.
