Noem het geen reünie. Spreek liever van een nieuwe start. Welk label je er ook aan hangt, met de comeback van JOHAN is één van Nederlands populairste en – daar hoeven we niet omheen te draaien – beste rockbands weer tot leven gekomen. Voldoet het nieuwe album Pull Up aan de hooggespannen verwachtingen?
In 2009 was het plots gedaan met JOHAN. Na dertien jaar en vier uitstekende platen op zak, was frontman Jacob de Greeuw het zat. Schrijven, opnemen, touren, schrijven, opnemen, touren. Het was steeds weer hetzelfde liedje. En een dergelijke sleur is niks voor de avontuurlijke, experimentele muziekgeest van De Greeuw.
Toch begon het in 2016 weer te kriebelen. De Greeuw zocht zijn oude bandmaten weer op om samen te spelen. In eerste instantie om gewoon ouderwets wat aan te rommelen, maar de onderlinge klik was dusdanig goed, dat het besluit tot een nieuw album al snel werd genomen. En nu – negen jaar na het laatste album 4 – ligt met Pull Up het vijfde studioalbum van de band klaar. Aan de bezetting van destijds is nauwelijks iets veranderd. Gitarist Robin Berlijn heeft de plek van Maarten Kooijman ingenomen en verder is met drummer Jeroen Kleijn, bassist Diets Dijkstra en producent Frans Hagenaars voor dezelfde opstelling gekozen als ten tijde van het afscheid in 2009.
Dat JOHAN het zelf ook ‘freaking time’ vindt voor een terugkeer, blijkt uit openingsnummer en eerste single About Time. De band gaat doodleuk verder waar het in 2009 gebleven was: gitaar-georiënteerde muziek met een ongekend aanstekelijk karakter, ondanks de soms wat donkere teksten. Bij het horen van About Time en het aansluitende W.F. (dat orgel!) vraag je je af hoe we de afgelopen jaren zonder deze band hebben gekund. Erg veel risico’s worden er niet genomen, maar als je zulke goede liedjes kunt schrijven als JOHAN zal iedereen daar genoegen mee nemen.
Toch lijkt er soms nog wel wat zand in de motor te zitten. Waar het duistere gitaarspel het toch wel wat voortkabbelende What A Scene nog weet op te vangen, verzandt Just Because in behoorlijke nietszeggendheid. Zo’n nummer dat je op een festivalweide in de verleiding brengt om toch nog even de weersverwachting of de voetbaluitslagen te bespreken. Het Beatlesque Making Sense heeft een optimistische ondertoon, maar is al met al behoorlijk voorspelbaar.
Gelukkig wordt het wat teleurstellende gedeelte goedgemaakt met een aantal absolute parels. De instrumenten op Anyone Got A Clue? wurmen zich als schuurpapier over de trommelvliezen, terwijl de stem van De Greeuw zich al binnen enkele seconden onder de huid heeft genesteld. ‘You don’t know what I’m talking about’, bijt de zanger ons toe. Dat mysterie in combinatie met de vuige muzikale ondersteuning maken Anyone Got A Clue? tot een meesterwerk. De totaalscore van meesterwerken op Pull Up wordt verdubbeld met afsluiter Quicksand. Een perfect uitgekiende opbouw waarbij gitaren overheersen, maar de toetsenist stiekem de belangrijkste bijrol opeist.
‘I never should have kept you waiting for so long’, zingt Jacob de Greeuw in Quicksand. Daar zullen zijn fans het ongetwijfeld volledig mee eens zijn. De wedergeboorte van JOHAN is een fijn geschenk dat muzikaal Nederland in dankbaarheid zal aanvaarden. Met Pull Up heeft de band bovendien een heel behoorlijk vervolg gegeven aan haar succesformule. Natuurlijk, er wordt op het album weinig in de waagschaal gesteld, maar waarom zou de band ook? We zijn allang blij dat de vertrouwde JOHAN terug is.
