Het was in 2011 dat de jeugdvrienden Tom Snowdon, Bill Guerin en Jack Talbot in Melbourne bij elkaar kwamen en daar samen met Brent Monaghan de band Lowlakes oprichtten. Na de release van hun debuut-EP en een optreden op het CMJ Music Festival in New York in 2012 raakte Lowlakes bekend bij een groter publiek. In 2013 volgde een Europese tour en dat brengt ons bij 2014, het jaar waarin Lowlakes zijn debuutalbum Iceberg Nerves heeft gereleased.
En ik kan zeggen dat dat album redelijk vastzit in mijn digitale CD-speler die Spotify heet. Het album is 28 februari uitgekomen en telt dertien tracks. Het is moeilijk om de muziek van Lowlakes te omschrijven. Zoals Lowlakes zelf zegt: “Intimate, haunting, and swirling with atmospherics, Lowlakes’ music has a sense of the cinematic. Their marriage of shoegaze, alternative and dream-pop is dark with imagery of midnight, wintry landscapes- punctuated by bone-chilling waves of frontman Tom Snowdon’s voice.”
Het is een beetje synth pop, een heel klein vleugje rock en bij vlagen licht psychedelisch. Maar ja, dat is allemaal leuk en aardig, is Iceberg Nerves ook een beetje luisterbaar? Kort gezegd: en of! Mijn eerste reactie nadat ik het album voor de eerste keer volledig beluisterd had was ‘is dit een debuutalbum?’ Tuurlijk, je moet houden van het soort muziek dat Lowlakes maakt maar binnen zijn genre is dit echt een heel goed album.
Hoe je de muziek van Lowlakes ook wil omschrijven, feit is dat Iceberg Nerves een uitermate sfeervol album is dat erg makkelijk wegluistert ondanks het feit dat het misschien niet de meest toegankelijke muziek is. Wat vooral opvalt is de gelaagdheid in de verschillende nummers. Het is geen ‘recht toe recht aan’-muziek wat elke luisterbeurt weer interessant maakt.
Daarnaast zit er ook de nodige variatie tussen de verschillende tracks. Zo is ‘Foundations’ bijvoorbeeld wat meer up tempo met een fijne en in positief opzicht net uit de toon vallende licht distorted bass drum erin terwijl ‘Bigblood’ met de gitaarriff en de bijna jazzachtige percussie juist weer heel erg laidback is. En dan heb je ook nog ‘Fauna’, met eighties aandoende synths en ‘Elevator Music’, Lowlakes’ interpretatie van liftmuziek.
Ja, Iceberg Nerves van Lowlakes is een heel fijn album waar je heerlijk bij weg kunt dromen. Niet zozeer over met je voeten in het zand op een tropisch eiland maar meer over het drinken van een ijskoud biertje in een ijsbar op IJsland. Het is een fijne en uiterst interessante mix van diverse muzikale stijlen zonder dat daarbij het album onsamenhangend wordt, elk nummer is onmiskenbaar Lowlakes.
Een eervolle vermelding gaat naar de vocalen van leadzanger Tom Snowdon. Hij zingt in falset wat een perfecte aanvulling is op de toch al atmosferische klanken van de overige bandleden.
Kortom, een debuutalbum om bij weg te dromen en je te verwonderen over hoe goed een debuutalbum kan zijn.
Wil je Lowlakes live zien, 30 maart treden ze op in de W2 in Den Bosch, voorlopig hun enige concert in Nederland. Onder de noemer ‘Wees wijs, bepaal je eigen prijs’ bepaal je zelf wat je aan entree betaalt om Lowlakes ’te ervaren’ dus ik vraag me serieus af waarom je dit niet zou willen.
