Bijna precies een jaar na GO:OD AM is daar Mac Miller’s nieuwe album The Divine Feminine, waarop de Amerikaanse rapper zich van zijn meest jazzy en soulvolle kant laat zien. Natuurlijk denken we allemaal graag dat dit komt omdat hij verliefd is op Ariana Grande, die ook op het album verschijnt, net als Anderson .Paak, CeeLo Green en Kendrick Lamar.
Of het hem een feminist maakt weet Mac Miller niet, maar hij gelooft wel dat de energie van de wereld een vrouwelijke is, zo licht hij toe in een recent interview. Vrouwen zijn in zijn leven een bron van energie en leven, maar The Divine Feminine gaat allereerst over liefde. Hoewel dat voor de meeste artiesten altijd al de bron voor creativiteit was, ligt dat bij Miller anders. Niet dat hij nooit over liefde rapte, maar vaker maakte hij party bangers, ging het over drugs, beroemd zijn of een blanke rapper zijn. Zijn bekendste hit, Donald Trump, gaat over ambitie. Eigenlijk was Miller ook niet van plan om zijn ‘liefde-project’ uit te laten groeien tot een album, maar toch is dat gebeurd, en het is ook nog een behoorlijk samenhangend geheel geworden. The Divine Feminine heeft een stevige basis in R&B, waarop Miller zelf meer zingt, of dat overlaat aan soulbuddies Ariana Grande en CeeLo Green.
Met name opvallend zijn de twee tracks die tevens als single zijn uitgebracht en waar Miller samenwerkt met Anderson .Paak en CeeLo Green. Gezien de muziek die deze twee maken, zijn het funky Dang! en het neosoul-nummer We geen verrassingen, maar verrassender is het hoe goed Mac Miller erbij past. Miller’s sterkste punt is niet zingen, maar in samenwerking met artiesten die dat toevallig wel erg goed kunnen, voegt hij als rapper zeker waarde toe. Hij zorgt dat Dang! niet te cheesy wordt door er allerlei seksuele boodschappen doorheen te gooien, waardoor hij het geheel iets brutaals geeft, dat past bij zo’n funky en energiek nummer. Op We zorgen Miller’s laidback rap en een gitaarmotiefje voor een neosoul-geluid dat goed aansluit bij CeeLo Green’s ongelooflijk soulvolle stem. Op My Favorite Part doet Miller toch zelf een poging om de zang te verzorgen en dat pakt echt wat minder uit: hij heeft weinig bereik en ook geen vaste stem. Grande’s inval later in het nummer maakt veel goed, maar hopelijk moedigt ze haar kersverse vriendje toch aan om het bij rapbijdragen te houden.
Het laatste nummer van het album, God is fair, sexy nasty, geeft misschien wel het beste weer wat Miller’s bevindingen zijn over liefde, en hij laat ze uitspreken door zijn oma in een fragment aan het einde. Een mooi einde van het meest volwassen en sensuele album van Mac Miller tot nu toe.
