Na tien lp’s te hebben uitgebracht zullen er niet veel artiesten zijn die een andere stijl zullen uitproberen, maar of Montreal durft het aan. Op het elfde album van de indierockers slaat de groep stilletjes aan een nieuwe route in. Electronic dance music-invloeden worden op Innocence Reaches voor het eerst geïntroduceerd bij de Amerikaanse band.
Het begint eigenlijk al direct op de openingstrack let’s relate, een track die je zo zou kunnen ‘relaten’ aan Calvin Harris vanwege de kenmerkende overeenkomsten in de beat. Het maakt Innocence Reaches gelijk een stuk toegankelijker dan de meeste voorgangers, waar het publiek soms bijna weggejaagd werd door de overdreven alternatieve inslag van de plaat. Toch kent ook deze productie van of Montreal zijn vuigere uitstapjes.
a sport and pasttime is een prima voorbeeld van hoe Kevin Barnes – die binnen de band de lijnen uitzet – de verkeerde weg in kan slaan. De bliepjes zitten soms zo op elkaar geplakt, dat het een heel chaotisch geheel wordt. Van thrased axes kan hetzelfde worden gezegd. Voor beide geldt dat de tracks heel abrupt beginnen, waarna er nooit een echte lijn in de liedjes komt. Het is bijna alsof ze twee nummers hadden staan en die vervolgens hebben geremixt met dit als het eindresultaat. Afsluiter chap pilot gaat echter nog een stapje verder. Het ruim zes minuten durende spektakel geeft de indruk dat er een ruimteschip gaat opstijgen, terwijl er binnenin nog gestofzuigd wordt. Overigens geeft ook het artwork van de hoes de indruk dat of Montreal als enige doel heeft het bezorgen van koppijn
Het contrast met my fair lady is dan ook enorm, waar een paar simpele akkoorden lange tijd al het werk doen. my fair lady mist dan weer wat pit. Gelukkig zijn er ook energierijke nummers, die niet alle kanten opvliegen. Al doet een titel als chaos arpeggiating iets anders vermoeden. les chantes de maldoror heeft die chaos wel, maar scheurt op zijn eigen manier ook heerlijk dwars door alle geluidsbarrières heen.
Zo zitten er meer leuke wendingen op Innocence Reaches, maar toch is het vooral een onsamenhangend en onstuimig geheel. Barnes en of Montreal mogen dan toegankelijker zijn dan een aantal albums terug, Innocence Reaches nodigt niet direct uit tot het beluisteren van meer tracks. Glamrock en synthpop in een extravagante mix, maar het is allerminst een succesverhaal.
of Montreal – Innocence Reaches
