Het begon in 2005 met veel gitaargeweld en de herkenbare stem van de destijds 17-jarige Hayley Williams. Paramore, een eigenwijze pop-punk band, had zichzelf in de kijker gespeeld met hun debuutalbum All We Know Is Falling. Nu, twaalf jaar later, is er weinig over van deze eigenwijze sound.
Waar is Paramore gebleven zoals we de groep kenden in de zeroes? Waar is de pop-punk band waar we van hielden? Ze is veranderd in een mainstream bandje met synthesizers en catchy gitaarriffs. Het enige dat hetzelfde is gebleven, is de stem van Hayley Williams. Het feit dat er twee oud-bandleden terug zijn gekeerd, heeft er niet voor gezorgd dat Paramore hun herkenbare sound terug wist te vinden.
Saillant detail aan After Laughter is dat zangeres Hayley Williams heel lang het gevoel heeft gehad dat ze eigenlijk geen plaat wilde maken. Later sloeg dit om in: ik wil wel een album maken, maar heb geen idee waar ik moet beginnen. Het lijkt erop dat de band over het algemeen in die vibe is blijven hangen tijdens de productie van deze plaat.
Aan de andere kant kun je zeggen dat Paramore toe was aan iets anders. Het is inmiddels alweer 12 jaar geleden dat het debuutalbum All We Know Is Falling werd uitgebracht. De leden van de band waren destijds allemaal punk-rock tieners. Inmiddels zijn ze volwassen geworden en uiteraard heeft dat zijn uitwerking op de muziek die je maakt. In het geval van Paramore is dit echter een beetje doorgeslagen, waardoor ze nu klinkt als een totaal andere band.
In de periode voor After Laughter uit werd gebracht, bracht de band twee singles uit: Hard Times en Told You So. Twee tracks waar de die-hard Paramore fan niets mee kon, maar waar de band aan de andere kant weer veel nieuw publiek mee aantrekt. De meningen waren nogal verdeeld. Op het moment dat After Laughter werd uitgebracht bleek dat de twee uitgebrachte singles in essentie erg lijken op de rest van de tracks. Er staat geen enkel spannend nummer op het album, waardoor het geheel voorspelbaar en saai wordt.
De vrolijkheid spat van het album af, maar qua muzikaliteit is After Laughter totaal niet verrassend. Je krijgt tijdens het luisteren naar After Laughter het gevoel dat je naar een vriend van vroeger gaat om Tony Hawk’s Pro Skater 3 te spelen, maar hij speelt tegenwoordig alleen nog maar The Last Of Us. Paramore is zichzelf kwijtgeraakt door een andere weg in te slaan zonder de navigatie aan te zetten.
