P!nk is een popbeast: haar liedjes zijn geweldig catchy, ze heeft een lekkere pikante stijl en haar teksten kunnen vaak agressief uit de hoek komen; een beest dus. Ze heeft altijd in het vijvertje van pop, rock en R&B gezwommen en met haar nieuwe album Beautiful Trauma is dat ook niet anders. Maar is anders niet een keer op zijn plaats?
Just Like A Pill, Family Portrait, Trouble, Who Knew… P!nk heeft aardig wat hits op haar naam staan. Ze heeft zich altijd tussen verschillende popgenres weten te verschuiven en heeft er enorme successen mee geboekt. Zij stak haar middelvinger op naar ex-vriendjes toen Taylor Swift nog op school in haar neus peuterde. Ze is de originele bad girl van de popmainstream.
What About Us, de topper van deze plaat, probeert de menigte te mobiliseren tot een aanzet tot actie in een wereld waar de erratische Trump een steeds meer merkwaardige en labiele handelswijze toont. Qua boodschap is er helemaal niks mee, maar het zit verwikkeld in een mainstream popdancenummer dat ieder popmuzikant op zak heeft. Ah joh, de rest van de plaat is vast wel vernieuwend… toch?
But We Lost it, Wild Hearts Can’t Be Broken en You Get My Love (in één zin genoemd omdat ze moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn) zijn de pianoballads die bij elk popalbum horen. I Am Here probeert folkpop op de voorgrond te brengen, een genre dat gedomineerd wordt en populair is gemaakt door Ed Sheeran, reden genoeg dus voor P!nk om het ook uit te proberen. Het is geen slecht lied: de combinatie tussen de stem van P!nk en het achtergrondkoor creëert een mooie harmonie en de teksten zijn ook erg hoopvol en aantrekkelijk; een vaardigheid die P!nk aardig onder de knie heeft.
Uiteraard heeft P!nk altijd muziek van deze aard gemaakt. We beschuldigen haar ook niet van plagiaat of het kopiëren van andere artiesten. Het is gewoon niet ‘nieuw’ genoeg. Voor elke track kan een ander nummer van een andere artiest opgenoemd worden dat erop lijkt. Dit album heeft ook geen liedjes die een emotionele of agressieve ‘punch’ geven, terwijl dat toch echt iets is waar P!nk om bekend staat. De teksten zijn een mix van bad break-ups en het feit dat Donald Trump de VS ruïneert. De nummers zijn te ‘veilig’, alsof iemand de sounds van nu heeft geanalyseerd en vervolgens berekend heeft dat dít het geluid is dat hoe dan ook op de radio gedraaid wordt. Het is simpel gezegd een doorsnee popalbum, en daarom best wel saai.
