Ryan Adams – Prisoner

Waardering

7

Gebroken harten zijn een onuitputtelijke bron van muzikale inspiratie. Clichématigheid ligt al gauw op de loer bij zo’n uitgekauwd thema. Voor Ryan Adams zelf is het ook niet voor het eerst dat liefdesverdriet de basis van een album vormt. Lukt het hem om met nieuwe plaat Prisoner van de platgetreden paden te blijven?

De echtscheiding van Adams en zangeres/actrice Mandy Moore werd begin 2015 met name in de Amerikaanse pers breed uitgemeten. Het duo had zes huwelijksjaren achter zich liggen, zelfs nog samengewerkt op Adams’ laatste reguliere album Ryan Adams, maar bleken toch niet samen verder te willen. Ruim twee jaar later durft Adams het aan om zijn gevoelens te uiten op een nieuw album. Songtitels als Prisoner, Doomsday en To Be Without You tonen aan dat de scheiding hem niet in de koude kleren is gaan zitten.

De gedachten gaan meteen uit naar Heartbreaker, het schitterende solodebuut van Adams uit 2000. Ook aan dat album lag een liefdesbreuk ten grondslag. Het geeft in ieder geval hoop dat Adams al eens eerder hartenleed tot goede muziek om heeft weten te zetten. Vormde op Heartbreaker de countrymuziek de fundering van de plaat, het nieuwe album Prisoner grijpt vooral terug op jarentachtigrock. Aan de vergelijking met Bruce Springsteen valt niet te ontsnappen. Met name Haunted House had zo uit de catalogus van The Boss kunnen komen.

De rauwe opener Do You Still Love Me? zet meteen de toon. Slim uitgekiende stadionrock met een stem vol emotie. Op titelsong Prisoner is het juist de mondharmonica in het outro die door merg en been gaat. Het instrument geeft een tot dan toe behoorlijk gewoon nummer een flinke extra lading. Het geeft Adams het vertrouwen om op Doomsday vanaf het begin de mondharmonica op te pakken. Het levert direct een van de beste nummers van het album op. Dit type rootsrock past hem toch het beste: de authenticiteit druipt – wederom dankzij de prachtige zang – van de track af.

Adams heeft in het verleden bewezen van alle markten thuis te zijn. In 2015 coverde hij zelfs het volledige album 1989 van Taylor Swift. Toch blijft de zanger ook op zijn nieuwe album regelmatig teruggrijpen op zijn muzikale afkomst: countrymuziek. Adams waant zich op To Be Without You weer even frontman van zijn vroegere alternatieve countryband Whiskeytown. Het is een welkome afwisseling te midden van behoorlijk platgeproduceerde nummers als Anything I Say To You Now en Broken Anyway. Je merkt dat er veel aandacht is besteed aan de afwerking van deze nummers, maar ze beklijven misschien juist daarom nauwelijks.

Prisoner is alweer het zestiende album van Ryan Adams in de afgelopen zeventien jaar. In het verleden resulteerde zijn enorme werktempo nog wel eens in ondoordachte, afgeraffelde platen. In die valkuil is Adams eindelijk eens niet getrapt. Prisoner is een vakkundig uitgedacht en afwisselend album met voldoende kwaliteitsmuziek. Toch lijkt in dit geval een overschot aan maatwerk het album soms in de weg te zitten. Adams’ kracht zit in het authentieke van zijn muziek en uitgerekend dat lijkt de zanger af en toe te vergeten. Maakt liefde blind, dan maakt liefdesverdriet het zicht weer veel te scherp.