De Amerikaanse Sheryl Crow lijkt haar beste jaren te hebben gehad. We kennen haar van haar wereldhit All I Wanna Do uit 1994. Ook won de Amerikaanse singer-songwriter in datzelfde jaar twee Grammy’s voor Record of the Year en Best New Artist. Dat deze dame talent had zag Michael Jackson ook toen zij in 1988 achtergrondzangeres was bij de King of Pop. Het is echter alweer zeven jaar geleden dat we iets goeds van Sheryl Crow hoorden en op wereldhitniveau zit de Amerikaanse duidelijk al helemaal niet meer.
Met haar nieuweplaat Be Myself slaat Crow de plank dan ook behoorlijk mis. Waar ze vroeger vooral bluesrock maakte, laat ze zich nu ook inspireren door countrymuziek. De elf nieuwe nummers lijken jammer genoeg heel veel op elkaar, het is veel van hetzelfde. Ook zitten er niet echt opvallende dingen tussen. En als dieptepunt kunnen we toch wel de stem van de ondertussen 55-jarige zangeres noteren. Op zeker drie nummers van haar nieuwe album zit ze tegen het randje aan van valse zang. Ze vliegt nog net niet uit de toon maar nadat je die noot hebt gehoord hoef je de rest van de het nummer ook niet meer af te luisteren. Aangezien dit bij meerdere nummers voor komt is het album zo uit. Je wilt het gewoon niet eens meer luisteren. Niet dat het dat waard is, dus je kunt er maar beter gelijk mee stoppen.
Een voorbeeld van zo’n nummer waarin de stem van Crow volledig uit de toon valt is Long Way Back. Het nummer is sowieso al heel erg saai. De achtergrondzang is geen hoogstandje en de muziek zelf is ook al niet erg plezierig. Maar de valse noot halverwege is het bewijs dat de Amerikaanse nog een hit wel kan vergeten.
Het enige nummer waar Sheryl Crow nog iets van heeft weten te maken is Strangers Again. In dit nummer komt die valse zang gelukkig niet voor en deze track heeft ook een iets andere sound dan de rest. Echter maakt dit ene nummer de andere tien niet goed, het is en blijft een slechte plaat.
Het zal dan ook wel om commerciële redenen zijn dat Sheryl Crow na zeven jaar stilte heeft besloten weer een nieuw album uit te brengen. Maar of deze (op alle vlakken) slechte plaat het commerciële succes gaat opleveren waar de Amerikaanse wellicht op had gehoopt, dat lijkt onwaarschijnlijk. Van de All I Wanna Do-hitzangeres is nog maar weinig over.
