De blues en rock ’n roll band Slydigs is terug van weggeweest. En hoe! Sinds hun debuutalbum uit 2012 hoorden we weinig van de Londense mannen. Dat veranderde met hun nieuwe single How Animal Are You, die al menig maal op de Nederlandse radio werd gedraaid. De band werkt al lang samen en is daardoor goed op elkaar afgespeeld. Dit is zeker te horen op hun nieuwe plaat.
Eigenlijk zijn alle nummers op de ep van Slydigs goed. De twee wat ruigere nummers lijken in eerste instantie de beste twee, omdat er echt iets wordt neergezet. Terwijl, als je langer luistert, de stem van zanger Dean Fairhurst juist in de rustigere nummers erg fijn is. In The Truth Will Be Found zorgt Ben Breslin voor hele goede backing vocals.
De twee “wat ruigere nummers” zijn How Animal Are You en Give It Up Brother. In beide nummers is het gitaargeluid heel erg aanwezig. Hierdoor weet je direct waar je aan toe bent. Je zal deze twee tracks dan ook sneller aanwijzen als goede nummers dan de andere vier die de ep vullen.
Deze andere vier nummers op deze ep zijn iets rustiger. Een goed voorbeeld hiervan is The Truth Will Be Found. Eerder noemde wel al het stemgeluid van zanger Dean Fairhurst en de backing vocals van Ben Breslin. Juist in deze nummers merk je dat de band elkaar goed kent. De muziek in de songs van Slydigs zit uitermate goed in elkaar. The Truth Will Be Found bestaat uit een simpele melodie met een herhalend rifje. Hoewel dit een redelijk rustig nummer is, komen halverwege de gitaren wel iets duidelijker naar voren – wat het nummer net wat meer pit geeft.
Verder is ook het laatste nummer op How Animal Are You? het benoemen waard. In The Kids Feel Underrated laat de band zien dat ze ook zeker een meer gevoelige kant hebben. Dit blues nummer bouwt fijn op door rustig te beginnen. Maar het rauwe randje op de stem van zanger Fairhurst zorgt toch voor een typisch Slydigs-geluid.
De band krijgt het voor elkaar zes goede nummers neer te zetten. Maar dan hebben we het nog niet eens gehad over de samenhang op de ep. Deze is heel erg goed, er is duidelijk over nagedacht. De wat heftigere nummers worden afgewisseld met de tracks die wat minder gierende gitaren bevatten. Dit zorgt ervoor dat je als luisteraar steeds even de tijd krijgt om een nummer te laten bezinken.
Al met al krijgen de Londonse mannen het dus voor elkaar om een hele prima plaat neer te zetten. Laten we hopen dat het niet weer vijf jaar duurt voor we meer van deze rock ’n roll artiesten horen.
