De Nederlandse muziekscene doet het goed de laatste jaren. Met Kensington, Jett Rebel en vele andere grote bands laten we ook internationaal zien dat we op muzikaal gebied helemaal meedoen. Met Wanderland laat Sue The Night ook zien dat ze de potentie hebben om internationaal mee te gaan tellen.
Als huisband van De Wereld Draait Door en optredens bij 3voor12 op 3FM liet Sue The Night afgelopen week horen wat we konden verwachten op Wanderland. Die verwachting wordt waargemaakt als je het album op zet. Fijne indie-pop wordt afgewisseld met dromerige liedjes, waardoor de vergelijking met London Grammar op sommige vlakken snel gemaakt is. Een grote eer natuurlijk, maar Sue The Night haalt dit niveau nog net niet.
Het album begint met Wonderland, een stevige openingsplaat waarmee de toon gezet wordt. Deze lijn wordt met de singles The World Below en Mind Dear doorgetrokken, maar gelukkig komt daar Melody Remedy; een track die je best een vreemde eend in de bijt kunt noemen op dit album, aangezien dit nummer dromeriger is dan de eerste drie nummers. Hierdoor is de aandacht van de luisteraar meteen terug bij de plaat, wat goed is voor de volgende nummers: The Big Picture en From The Mire, waarmee de spanning weer langzaam opgebouwd wordt richting het einde van de plaat.
De eerder uitgebrachte singles zijn natuurlijk beide goede nummers, maar het meest interessante nummer is door Suus de Groot tot het laatst bewaard: het live opgenomen Pity Song is een mooie afsluiter van een korte, maar krachtige plaat. Aan deze plaat hebben niet alleen de bandleden van Sue The Night meegewerkt, maar ook eenentwintig muzikanten van het Kennemer Jeugd Orkest. Een mooi nummer vol gevoel en met het orkest op de achtergrond komt dit gevoel goed over.
Wanderland is een waardige opvolger voor het in 2015 uitgebrachte Mosaic. De band klinkt volwassener en het geheel klinkt completer. Daarnaast is de afwisseling tussen de indie-pop en de dromerige nummers maakt het een spannend album om naar te luisteren. De nummers zijn fijn om naar te luisteren zonder dat het vervelend wordt. Het album mist echte hits, met uitzondering van The World Below, dat in 2016 de MegaHit status kreeg bij 3FM, maar aan de andere kant maakt de groep er geen geheim van dat het schrijven van hits niet de insteek is van hun muziek. Sue The Night doet haar eigen ding en gaat haar eigen weg.
