The Last Shadow Puppets – Everything You’ve Come To Expect

Waardering

7

Na acht jaar wachten zijn ze dan eindelijk terug: The Last Shadow Puppets; Het side-project van Arctic Monkeys-zanger Alex Turner en zijn beste maat en indierocker Miles Kane. Het debuut The Age Of The Understatement was een groot succes en fans konden dan ook niet wachten om nog meer te horen van de band. Het wachten was het waard, maar toch is de plaat wellicht niet wat je zou verwachten. Het tweede album heet [toepasselijk] Everything You’ve Come To Expect.

Wie had verwacht dat Kane & Turner een tweede deel van het debuut zouden maken is misschien teleurgesteld. De symfonische elementen die vermengd zijn met de alternatieve rock zitten er nog in. Maar dit keer zijn de beste maten speelser dan ooit. Waar The Age Of Understatement meer als een geheel klinkt, is Everything You’ve Come To Expect eerder een collectie aan hele goede nummers. Wat wel hetzelfde is gebleven is het team achter de muziek. Naast Turner en Kane zorgde Owen Pallet voor de stringarrangementen en vervulde James Ford weer de rol van producer.

Het album opent met het dromerige Aviation. Een pingelend gitaartje wordt langzaam bijgestaan door de symfonische elementen. Net als op het vorige album is de zang weer heerlijk melodieus. De samenzang is nogmaals uitstekend in het refrein. Het daaropvolgende Miracle Aligner zit vol heerlijke teksten van Alex Turner. Dat hij naast een uitstekende zanger ook geweldige teksten kan schrijven was al bekend. ‘So what’s the wish, he’ll make it come true /Simple as a line out of a Doo Wop tune /He’ll make the moves,’ klinkt er tegen het einde. Een hoogtepunt is het titelnummer. Nog dromeriger, en wellicht ook een tikkeltje psychedelisch, kabbelt het nummer aardig door. Vervolgens kickt The Element Of Suprise er lekker in. Een opzwepend nummer waarbij de klassieke elementen perfect tussen de rest van de muziek inspringt.

Op Bad Habits heeft Owen Pallet zijn toevoeging heerlijk hysterisch gemaakt. Net als Miles Kane, die het soms even uitschreeuwt. Het nummer zou op zich ook op een album van hem kunnen staan, en voelt ondanks eerder genoemde elementen een beetje als een verdwaalde vreemdeling. Maar wat Bad Habit ook duidelijk maakt is dat de Britse puppy’s niet een samenhangend geheel wilden maken. Pattern heeft een funky gitaarlijntje en gaat dan ook lekker door. Terwijl op Sweet Dreams, TN Turner theatraler dan ooit klinkt. ‘It’s like everyone’s a dick without you baby!’ zingt hij dramatisch. The Dream Synopsis is Turner hoe iedere Arctic Monkeys fan hem kent. Romantisch, poëtisch, met de nodige ironie. ‘Isn’t it ugly when I talk about my visions of the past,’ vraagt ‘ie zich af. Tegen het einde klinkt er een bijna clichématige gitaarsolo.

Everything You’ve Come To Expect voldoet misschien niet aan de hoge verwachtingen die men van tevoren had. Bepaalde elementen van het debuut missen, maar het Britse duo heeft vooralsnog een album afgeleverd die goed in elkaar zitten. Een spannende collectie, die vooral de talenten van Kane en Turner ten gehore brengen, en het bewijs levert dat we misschien nooit teveel verwachtingen moeten hebben na een fenomenaal debuut.