Toen The Neighbourhood met het nummer Sweater Weather hoog in de alternatieve charts kwam te staan, kreeg de Amerikaanse band ineens veel aandacht. Hun debuutalbum I Love You werd opgepikt en een geslaagde tour volgde. Twee jaar later kunnen we met een warme sweater op de bank luisteren naar hun nieuwe album, Wiped Out!
De sound van de band is het best te omschrijven als somber en donker. Ook in de onderwerpen van de nummers is meestal een probleem of negatief thema te vinden. Het wekt een melancholisch gevoel op, maar dit alles wel op een goede manier. Geen overdreven gedoe voor de Amerikanen, het creëren van een atmosfeer en het overbrengen van emoties lijkt de prioriteit te hebben.
De meeste mensen luisteren naar een album om te kunnen genieten van muziek, maar daar heeft The Neighbourhood schijt aan. Wiped out! begint namelijk doodleuk met letterlijk A Moment of Silence. De track is een halve minuut stilte. Geen verrassing of ruis, gewoon stilte. Toch is het nummer niet helemaal doelloos, het ‘nummer’ herdenkt namelijk de overleden vader van zanger Jesse Rutherford.
The Neighbourhood experimenteert veel met verschillende stijlen. Het meeste is indie en rock, maar er worden ook uitstapjes naar experimentele hip hop gemaakt. Een tekort aan variatie zal de band niet snel hebben, maar het maakt de albums ook onvoorspelbaar. Aan de ene kant zorgt dit voor een fijne spanning, maar soms slaan ze ook de plank mis.
Op Wiped Out! wordt verder geëxperimenteerd met nieuwe sounds. Onder andere heeft de zang van Rutherford een make-over ondergaan. Waar hij op I Love You vrij eentonig en onopvallend zong, krijgt hij op het nieuwe album de kans om meer van zich te laten horen. Onder andere bij Single komt de zanger in de spotlight te staan. Het nummer heeft een singer-songwriter vibe en de band komt dichter bij pop in de buurt dan ooit. Toch is de stem van Rutherford gewoon niet zo geschikt voor een zoet liefdesliedje.
Opvallend is de combinatie van nummers die typisch The Neighbourhood zijn en onverwachte tracks die vernieuwend zijn voor de band. Daddy Issues en Greetings from California roepen een vertrouwd gevoel op. De dromerige, droevige zang en het regelmatige ritme van het nummer doet denken aan de sfeer van I Love You. Het tegenovergestelde wordt bereikt door Cry Baby. De R&B invloed valt gelijk op, omdat het zo verschillend is van wat we gewend zijn van de band. Het enigszins blikkerige geluid wat kenmerkend is voor de band komt terug op Wiped Out!, maar niet zo sterk als op het eerste album.
Duidelijk is dat The Neighbourhood zijn horizon heeft verbreed met Wiped Out!, maar soms is dit ten koste gegaan van de stijl van de band. Het lijkt af en toe alsof ze zichzelf een beetje kwijtgeraakt zijn. Gelukkig is de sfeer van de muziek niet anders geworden. Het album wint het niet van zijn voorganger, maar laat toch zien dat The Neighbourhood nog steeds volop groeit.
