Tim Darcy – Saturday Night

Waardering

7

Saturday Night is een muzikale tijdreis met veel haltes. De eerste halte is eind jaren zestig wanneer Lou Reed met The Velvet Underground furore maakte. Tim Darcy neemt veel hooi op zijn vork, want de laatste halte is pas eind jaren tachtig. De vraag is echter, is het teveel?

Tim Darcy debuteert als soloartiest met het album Saturday Night. Darcy is de leadzanger van alt-rock band Ought, die bekend staat om haar abstracte teksten en frisse kijk op het rockgenre. Vaak wanneer bandleden solo debuteren spelen ze op veilig door gebruik te maken van dezelfde formule als hun band al succes mee heeft gehad. Darcy laat zien dat hij risico’s durft te nemen en ontdekt zichzelf in verschillende genres. De opener Tall Glass of Water is Darcy’s vertaling van Lou Reed’s album opener Viscious. Evenals Lou Reed bevat het eerste nummer het meeste pit. Op de opener is meteen te horen dat de poëtische abstracte songteksten van Ought geschreven zijn door Tim Darcy ‘If at the end of the river/there is more river/Would you dare to swim again?’.

De eerste drie nummers blijven in de rock sfeer hoogstwaarschijnlijk geïnspireerd door bands als Sonic Youth en The Velvet Underground. Dit zijn momenten waarin Darcy volledig slaagt in het tot leven brengen van een bepaalde tijd en/of genre. Op Joan Pt 1, 2 eindigt het eerste gedeelte van de track met het geluid van de wind, zodat je letterlijk naar het tweede gedeelte van het nummer wordt geblazen. Het tweede gedeelte heeft weer een hele andere toon, zo krijgt deze track de perfecte balans en dat allemaal in minder dan vier minuten!

Op Still Waking Up doet Darcy zijn beste impressie van The Smiths en dat klinkt aan de oppervlakte wel goed. Hoewel dit zeker geen dieptepunt is op het album begin je hier wel de eerste zwakten te horen van het album. Tim Darcy mist de karakteristieke stem van Morrisey en dit weerhoudt dit nummer ervan om tot grotere hoogtes te stijgen. Dat is eigenlijk het terugkerende punt van dit album.

Als je allemaal impersonaties van uiteenlopende klassieke rockbands doet dan ga je erachter komen, dat niet alles even goed aansluit bij je stem. Zo ook op het nummer Saturday Night, waarop The Velvet Underground met Joy Division wordt gecombineerd. Hier gaat Darcy te ver in het experimenteren en combineren van alternatieve muziek. Er ontbreekt gewoon teveel; Ian Curtis’ iconische stem, de juiste afwisseling tussen scherp en zacht van Lou Reed en wat overblijft is een rommeltje. Ironisch genoeg komt daarna pas het de plaat met de titel Found My Limit.

Gelukkig gaat het niveau vanaf Found My Limit weer omhoog en What’d You Release? was een mooie afsluiter geweest. Helaas sluit het album af met een te lange instrumentele ode aan de productie van The Velvet Underground, die alleen echte fans zullen waarderen.

Het is interessant om te zien dat Darcy veel risico’s neemt en veel probeert. Dit pakt alleen niet op elk nummer zo goed uit. Toch is het voor elke muziekliefhebber het luisteren waard, want er zitten zeker hoogtepunten op dit album. Tim Darcy combineert al je all-time favorites met slimme, abstracte songteksten en geeft er zijn eigen draai aan.