Een jaar na het album Lady Wood is Tove Lo back at it again en brengt ze haar nieuwe plaat BLUE LIPS (Lady Wood Phase II) uit. BLUE LIPS is het tweede en gelijk laatste hoofdstuk van het sexy en duistere Lady Wood-verhaal (tenzij de Zweedse superster besluit om ons te verrassen met nog een derde deel).
De Talking Body-zangeres brak in 2014 door met haar lovende debuut Queen Of The Clouds. Tove Lo neemt geen blad voor haar mond en zingt over de onderwerpen seks, drugs en liefde en schrijft teksten als: ‘I eat my dinner in my bathtub/Then I go to sex clubs/ Watching freaky people gettin’ it on’ (afkomstig van haar hitsingle Habits (Stay High).
Kort na haar debuut (in 2016) bracht de Zweedse haar controversiële Lady Wood uit. Nog meer seks en nog meer drugs. Volgens de zangeres zelf helemaal geen rebelse actie, maar juist het doel om opener te zijn over onderwerpen die absoluut verboden zijn op de verjaardag van je tante Wilma. Tove Lo noemde de plaat een story en benadrukte dat door een vagina van het logo van Lady Wood te maken. Rrrrrr.
BLUE LIPS borduurt verder op de elektronische sound van Tove Lo’s plaat uit 2016. Toch klinkt de ‘nieuwe’ Tove Lo anders. De eerste single van album, Disco Tits, doet zijn naam eer aan: een funky disco-achtig geluid wat gaat over tieten. ‘I’m sweatin’ from head to toe/I’m wet through all my clothes/I’m fully charged/Nipples are hard’, zingt de 30-jarige op een verleidende manier. Wie wel eens een concert van de zangeres heeft bijgewoond, weet dat ze niet vies is van een beetje free the nipple. Tove Lo’s openheid over seks is goed terug te horen op BLUE LIPS.
De tweede en derde track van het album (intro niet meegerekend) zijn qua tempo misschien wel de knallers. Shedontknowbutsheknow (spaties wat?) is een heerlijk dansbare track, die je bij het sluiten van je ogen doen wegdromen is een hete club rond half vier in de ochtend. Het nummer Shivering Gold komt eigenlijk iets te laat. Te laat, omdat het als een echte festivalkraker klinkt. Tove Lo is duidelijk geïnspireerd door dj Flume, met wie ze overigens vorig jaar samenwerkte.
Flume is niet het enige waar Ebba Nilsson (Tove Lo’s echte naam) inspiratie vandaan haalde. In Bitches zijn duidelijk invloeden uit de rockscene te horen. ‘Let me be your guid when you eat my pussy out’, perst Ebba eruit over een sterk aanwezige drum. De meeste rocknummers van niet-rocksterren zijn slappe opvullers voor een album, Bitches is dat niet. De track is een goed uitgepakt experiment tussen rock en elektronisch.
Kwetsbaarheid en de gewaagde onderwerpen zijn fijn in balans op BLUE LIPS. Een goed voorbeeld is Struggle. Teksten als ‘Struggle is real when you don’t tell me how you feel ‘bout this love’ worden afgewisseld met ‘Fuck/Fuck some sense into me’. Gewaagd, maar fantastisch. Net zoals de productie van het nummer; een elektronische chaos met een dosis autotune, maar een chaos die zeer aangenaam is om naar te luisteren.
Ondanks het feit dat BLUE LIPS het tweede deel is van Lady Wood, zijn het niet de afdankertjes geworden die de vorige plaat niet hebben gehaald. Integendeel. Het nieuwe album is beter dan zijn voorganger, want er is nóg meer geëxperimenteerd met de sound én tekst. BLUE LIPS klinkt als seks in de oren en Tove Lo is eerlijker en rauwer dan ooit tevoren.
