VUUR is een Nederlandse band rond zangeres Anneke van Giersbergen. In This Moment We Are Free – Cities is hun debuutalbum. De insteek van Van Giersbergen was om een band te formeren waarin ze naast heavy metal ook progressieve invloeden kon verwerken.
Het resultaat is indrukwekkend. De productie van de nieuwe plaat is strak, droog en – het is een verschrikkelijke term- on-Nederlands goed. Deze is in handen van Joost van den Broek, al jaren een goede bekende van Van Giersbergen. Ook heeft hij meegeschreven aan een aantal nummers. De band bestaat verder uit Ed Warby op drums, Jord Otto en Ferry Duijsens op gitaar en Johan van Stratum op basgitaar.
Het album neemt je mee op een virtuele wereldreis in de voetsporen van Van Giersbergen, langs steden die een grote indruk op haar hebben gemaakt. In een aantal van deze steden/landen zal de band ook gaan optreden. Komende maand start de Europese tournee en volgend jaar doen ze Zuid- en Noord-Amerika aan.
De muziek is hard, rauw en doorspekt met zware gitaarriffs en ook de dubbele bassdrum is luid aanwezig. De elf tracks duren van een krappe vijf tot ruim zeven minuten en laten de speakers druipen van ervaring en deskundigheid. Anneke van Giersbergen heeft haar sporen in de muziekwereld ruim verdiend als zangeres van onder meer metalband The Gathering en haar vele solo projecten, een echt multitalent.
De reis begint in Berlijn met My Champion – Berlin. Een track die gelijk laat horen wat de intenties zijn van VUUR: melodieuze zang die doet denken aan Evanescence en een bombardement van harde gitaren en vette drums. Time – Rotterdam is een prachtig opgebouwd nummer waarin het er iets rustiger aan toe gaat dan in de albumopener.
Via San Francisco, Londen en Mexico City komen we terecht bij het hoogtepunt van de cd, Your Glorious Light Will Shine – Helsinki. Hier klopt het hele plaatje: een sterke songtekst en een uitmuntende gitaarsolo, die wordt opgestuwd door beukende drums en een sterke zangpartij van Van Giersbergen.
Parijs is de stad waarin VUUR adieu zegt met Reunite! – Paris. Een nummer dat rustig begint met zang en een akoestische gitaar en waar ook voor de derde keer de titel van het album in terugkomt. Dan barst er nog één keer een storm los van gitaar en drums en is een kleine pauze verdiend alvorens weer opnieuw af te reizen naar Berlijn.
Het gevoel dat overheerst is dat het een knap gemaakt album is- strak geproduceerd en ingespeeld – maar dat de afzonderlijke tracks toch best veel op elkaar lijken. Misschien is dit ook wel enigszins inherent aan het genre. De fans zullen in ieder geval meer dan verrukt zijn.
