Wavves – V

Waardering

6

7

Er zijn mensen die Wavves de beste band van deze tijd vinden.  Dat lijkt misschien wat overtrokken, maar dat ze zeer aandoenlijke liedjes maken met extreem veel gevoel is wel zo. Zanger Nathan Williams weet altijd precies te verwoorden waar de jongerencultuur mee kampt; verveling, rebellie en licht anarchistische trekjes.

Klinkt dat dan niet als wat Sum41 vijftien jaar geleden deed? Nee. Wavves gaat nog drie stappen verder. Waar oude punkpopbands heel veilige muziek maakten doet deze band het anders.  Luister maar eens naar de oude albums. In nummers als Beach Goth hoor je amper melodie en bijna alleen maar lo-fi geruis en de slechte microfoon van Nathan. Ook de teksten van Wavves zijn scherper; “Holding a gun to  my head, so send me an angel. Or bury me deep where you stand, with demons to lean on.”

Na King Of The Beach verschoof de muziek wel wat. Van lo-fi punkmuziek gingen ze veel meer cleane surfrock maken. Wat helemaal niet erg was. Ook fans waren hier niet verdrietig over. Wavves zou toch ooit wel weer met een compleet ander album komen. Daarbij was de muziek nog altijd catchyer dan de gemiddelde pophit. Dat volgende album was Afraid Of Heights, waar de teksten en muziek weer wat harder waren. Omdat de band zo hun eigen gang gaat, waren de verwachtingen hoog voor het nieuwe album.

Zodra je V opzet wordt je gelijk je stoel ingedrukt. Het eerste nummer is snel en hard. Precies zoals je wilt dat een Wavves album begint. Zonder op adem te kunnen komen wordt je het volgende nummer in gepleurd. Dit blijkt nog sneller en harder te zijn. Als je halverwege de track eindelijk het ritme gevonden hebt kan je achterover gaan zitten in je stoel en daalt je hartslag weer.

Ook dat is de kracht van Wavves. Je kan je richten op de sterke teksten  en zo relaxed de muziek voor jezelf houden. Ook kan je je richten op de muziek en dansen als een jacko. Geen enkel nummer is namelijk rustig. Dit is zowel de kracht als de zwakte van het album. Omdat het zo snel gaat allemaal blijft de energie er in, maar je moet er wel de energie voor hebben. Heb je dat niet dan ben je het na vijf nummers alweer zat.

Dat komt ook weer omdat de inspiratie vooral leek te liggen bij eerdere albums en bevriende bands. Muzikaal gezien lijkt het toch nog erg op eerder werk en op samenwerkingen met bands als Cloud Nothings en Best Coast. Ook qua teksten is het niet heel vernieuwend. Nathan is nu bijna dertig en het is misschien ergens wel sneu dat je het nog steeds met teksten als “Leave me alone all by my self. But this much is true. I’ll always be lost without you.” moet doen. De liedjes zijn individueel heel goed, maar echt heel vernieuwend is het niet.