De laatste twee jaar zijn niet makkelijk geweest voor Londense britpopband Yuck. In 2013 verliet leadzanger Daniel Blumberg de band en sindsdien hebben ze het moeilijk gehad het succes van hun eerste album Yuck te overtreffen. Het in 2013 verschenen album Glow & Behold was geen succes te noemen, maar toch verwachten mensen veel van het nieuwe album Stranger Things.
Yuck is onderdeel van de 90’s rock revival beweging in het Verenigde Koninkrijk. De band wilde het geluid van de jaren ’90 terughalen, en met het debuutalbum Yuck zijn ze daar zeker in geslaagd.
Het maken van Stranger Things was voor Mariko Doi, Johnny Rogoff, Edward Hayes en nieuwe aanwinst Max Bloom niet eenvoudig. Drummer Jonnny was onlangs naar de VS verhuisd, wat het opnemen van het album moeilijk maakte. Uiteindelijk is het de band gelukt om in de garage van de ouders van Max het album op te nemen.
De eerste track Hold Me Closer is een langzaam fuzz-rock nummer, waar Bloom’s stem vervormd in te horen is, snel gevolgd het snelle rocknummer Canonball. Dit zijn meteen de beste nummers van het hele album. Een lekker pittig begin. Maar helaas wordt het licht snel gedoofd. Of het een artistieke keuze was om de rest van het album vol te stampen met saaie, singer-songwriter muziek is nog maar de vraag. Only Silence, Stranger Things en Swirling klinkt te veel als iets dat al gedaan is. Ze brengen niks nieuws of spontaans.
Een belangrijke term in de muziekwereld is evolutie. Er bestaat maar een handjevol bands die hun populariteit behouden door steeds hetzelfde te doen. De rest geeft de luisteraar steeds iets nieuws, steeds iets meer. Dan blijven de luisteraars terug komen. Blijkbaar heeft Yuck die memo niet gekregen. Met een nieuwe zanger zou je denken dat dit hét perfecte moment zou zijn om je sound net wat meer oomph te geven. Maar Stranger Things heeft dat gewoon niet.
Net als hun vorige album Glow & Behold, heeft Stranger Things de kwaliteit van hun debuutalbum Yuck niet kunnen evenaren of overtreffen. Het is teveel van hetzelfde. Sommige nummers zijn leuk en lekker, maar over het algemeen is het een saaie boel. Je krijg een beetje het gevoel van ‘been there, done that’ als je het album afluistert. Word je enthousiast van 90’s (rock) muziek en zijn bands zoals Sonic Youth en Dinosaur Jr jouw ding? Dan is Stanger Things zeker het luisteren waard. Maar speciaal is het niet.
