Everything Everything wacht op het volgende wereldconflict

Zeurt je opa of vader weleens dat er geen echte protestliederen meer worden gemaakt? Wijs ze dan op Everything Everything. Begeleid door hun gecompliceerde muziek en in de super catchy refreintjes, zingen ze over alle wereldproblematiek die nu aan de orde van de dag is. Wij spraken met zanger Jonathan en drummer Michael over hun nieuwste album A Fever Dream.

De lyrics en de albumcover op A Fever Dream lijken wat donkerder dan jullie vorige werk. Is dat een toevallige ontwikkeling, of is dat met opzet gedaan?

Jonathan: “Een soort van. Dit album is wel wat hoopvoller dan Get To Heaven, het vorige album. Dat album gaat over slechte dingen die gaan komen. A Fever Dream gaat over dat die dingen er nu zijn. Ik wilde wel laten zien dat het niet zo slecht is als het lijkt. Ik spot in de teksten meer over de opmars van neonazi’s en dat alles verschrikkelijk is. Het is niet zo donker als Get To Heaven, maar nog steeds redelijk donker, ja.”

Je schreef Get To Heaven deels door je somberheid en depressie die je had door alles wat er voorbij kwam op het nieuws. De thema’s op A Fever Dream zijn wel te vergelijken met het vorige album. Was de benadering van dit album anders?

Jonathan: “Ja, het is een grotere stap terug van enge dingen die gebeuren in de wereld. Dat vorige thema is meer op de achtergrond. Nu is het meer over het zijn van een mens die zich door de ellende heen sleept, dan over iemand die heel hard ‘aaah, alles is slecht’ roept.”


Luister hier naar het album

Voelt dit album daarom als een extensie van Get To Heaven?

Jonathan: “Jawel, maar al onze albums zijn extensies van vorige albums. De thema’s waar we over praten zijn de thema’s waar iedereen over praat. Het is deel van een groter concept waar ik toch al mee bezig was. Ik praatte over bombardementen op burgers op Man Alive, maar dat was toen nog niet echt een hot topic.”

Komt er een nieuw album als er nieuwe wereldconflicten zijn?

Jonathan: “Ja, ik wacht op de volgende, haha.”

Omdat jullie zo bezig zijn met deze thema’s, hebben jullie vast een mening over waar het heengaat met de wereld.

Jonathan: “Ik kan met zekerheid zeggen dat niemand zeker is over wat er gaat gebeuren. Goede dingen gaan gebeuren, slechte dingen gaan gebeuren, maar we zijn nog steeds hier. We gaan niks verliezen, maar we schieten ook niks op. Ik weet niet of we ooit iets zijn opgeschoten sinds we door bijvoorbeeld penicilline ziektes zijn gaan verslaan. Verder zijn we nog steeds full of crap. We haten nog steeds mensen die er een beetje anders uitzien, we geloven nog steeds in allemaal onzin. Ja we gaan uit de EU, ja er zijn idiote presidenten, er komen meer oorlogen. Maar wat is het verschil…?”

Het interview loopt door onder afbeelding.

Get To Heaven had een grote impact, dus het voelde alsof dit album vrij snel daarna verscheen. Voelt dat voor jullie ook zo?

Michael: “We hebben niet echt stilgezeten na Get To Heaven, we wilden vooral doorgaan. We waren muzikaal en tekstueel gezien lekker bezig. Er is wel wat overlap met Get To Heaven, sommige nummers hadden ook best daarop kunnen staan, maar het zijn wel andere albums met een andere feel. Op dit album zijn we veel zelfverzekerder. Ons vorige album was lastig om te schrijven en dat duurde lang, maar nu met deze producer was het veel makkelijker. Hij gaf ons meer vertrouwen over wat goed was en wat niet.”

Jonathan: “Op Get To Heaven hebben we onszelf weer gevonden en we gaan nog steeds goed op die energie. Daarom hoefden we ook niet iets compleet anders te doen. Het voelt daardoor wel alsof we er pas net zijn met zijn allen.”

Dit jaar bestaan jullie tien jaar. Voelt dit album als een jubileum?

Jonathan: “Nee, we zeggen tien jaar, maar de eerste twee jaren waren we echt heel slecht. Het is geen tien jaar sinds ons eerste album, dat is zeven jaar geleden. Het is makkelijk om terug te kijken en woorden te gebruiken als carrière en zo, maar eigenlijk zweef je altijd maar wat rond. Je doet stomme baantjes ernaast, je bent gewoon een band.”

We haten al onze muziek

Stond jullie muzikaliteit weleens in de weg bij het schrijven van nummers? Maakten jullie dingen soms niet te lastig voor jezelf, of voelden jullie je altijd vrij om te doen wat jullie mooi vonden?

Jonathan: “Het is makkelijk om je nummers te moeilijk te maken, vooral met alle nieuwe technologie. En als je vier mensen met een grote verbeelding samen zet, dan gebeurt dat. Dus daar moeten we voor oppassen. We moeten niet heel hard willen werken om ervan te genieten, we moeten ervan genieten en daarna kunnen we kijken of we het wat lastiger kunnen of willen maken.”

Michael: “Je ziet het wel vaak bij andere bands, dan hoor je dat het vrij standaard nummers zijn die door de producer wat gekker worden gemaakt om zich te kunnen onderscheiden. Wij zijn het tegenovergestelde. Wij komen met gekke ideeën waar we later de beste elementen uit moeten gaan zoeken. Het is wel een ding waar we altijd tegenaan zullen blijven lopen, maar we zouden saai zijn als we altijd maar tevreden zouden zijn met wat we maken.”

Jonathan: “Ja, we haten al onze muziek.”

James Ford, jullie producer, heeft jullie hierbij geholpen toch?

Jonathan: “Hij houdt van vrij simpele muziek. Zijn eerste reactie toen hij de demo’s hoorde was: ‘O, dat is wel heel proggy’. En wij dachten: ‘Is dat zo? Dit is ons popliedje.’ Dus hij was goed om dingen in perspectief te zetten.”

Het interview loopt door onder afbeelding.

Jullie lijken hele verantwoordelijke en slimme gasten. Wat is de domste situatie waar jullie ooit in terecht zijn gekomen?

Michael: “We zijn helemaal niet zo slim eigenlijk. En best wel gek, ik bedoel, we zijn een band.”

Jonathan: “Een voorbeeld: We moesten optreden in Rusland waar er een hele hoop schoenen op het podium stonden. Het was een show voor Adidas en ons podium bestond uit een hele hoop schoenendozen. Dat was wel gek, want we probeerden heel serieus nummers te zingen over commercialisering.”

Michael: “Mensen hebben sowieso snel het beeld van ons dat we heel serieus zijn en alleen maar kunnen praten over heftige thema’s. Maar eigenlijk zijn we gewoon een band die houdt van gekke dingen doen en grapjes maken. De serieuze dingen zitten vooral voor in onze muziek.”