Tien jaar geleden brak de Deense producer Anders Trentemøller door met zijn debuutalbum The Last Resort, dat de harten van (minimal) technoliefhebbers over de hele wereld sneller deed kloppen. In de jaren daarna werkte Trentemøller steeds meer met zangeressen en begon hij zich toe te leggen op live-optredens. Dat wordt hem niet door al zijn fans in dank afgenomen. ‘Is het soms niet toegestaan om je als artiest te ontwikkelen?’
Anders Trentemøller is het zeer toegewijde type dat de hele dag in de studio zit zonder te eten of met iemand te spreken. Hij is altijd bezig met het ontwikkelen van muziek en een driedelige boekenreeks zou te kort zijn voor alle wijze inzichten over muziek die hij tijdens een kort gesprek over de interviewer van Nieuweplaat uitstort. Daarom valt het hem soms zwaar als hij reacties van fans leest op een nieuwe Facebookpost. ‘Mijn manager zegt dat ik niet moet reageren, maar ik kan het niet laten. Mensen kunnen zo bot zijn. Ik doe wat ik voel dat ik moet doen. De ontwikkeling van de laatste jaren voelt natuurlijk en goed voor me’.
Zijn nieuwe album Fixion komt morgen uit en zet Trentemøller’s ontwikkeling van de afgelopen jaren door: meer vocals, meer invloeden uit popmuziek en een grotere rol voor keyboard en (bas)gitaar. Toch wilde Trentemøller dit album ten opzichte van zijn vorige album Lost versoberen. ‘Het is makkelijk, gezien de mogelijkheden die een moderne studio biedt, om heel ingewikkelde dingen te doen. Maar voor creatieve mensen kan het juist interessant zijn om beperkingen op te leggen, zodat je creatief moet zijn met wat je hebt’. Voor de Deen was het daarom fijn om de helft van zijn tijd door te brengen in New York, waar ook zijn vriendin woont. Het enige waarover hij daar beschikte waren een laptop en wat mini-synthesizers. ‘Dat heeft echt goed gewerkt voor het nieuwe album’.
Niet alleen is het instrumentarium versimpeld, er werken dit keer ook minder vocalisten mee. Waar er dat op het vorige album Lost nog zeven waren, verschijnen er op Fixion slechts drie, waaronder Jehnny Beth van de band Savages. Dat hij tot nu bijna alleen maar heeft samengewerkt met zangeressen, is min of meer toeval. ‘Zelf luister ik bijna alleen maar naar zangers: Nick Cave, The Cure, Joy Division, The Smits. Een liedje vraagt om een bepaalde stem, ik ga geen liedjes maken rondom een stem. En ik kom blijkbaar vaak op vrouwelijke stemmen uit’.
Naast de zangeressen werkt Trentemøller met gitaristen en bassisten, die hem ook ondersteunen bij de live-optredens, maar niet echt participeren in het creëren van de muziek. Lachend: ‘Nee, eigenlijk vertel ik ze wat ze moeten doen. Ik heb geen zin en tijd om te wachten tot een basgitarist naar de studio kan komen. Als ik het zelf kan, doe ik het zelf’. Hij maakt wel dankbaar gebruik van hun kwaliteiten als hij iets heeft bedacht dat hij zelf niet kan uitvoeren op gitaar of bas. ‘Dan doe ik het op keyboard voor en spelen zij het na’.
Uit alles wordt duidelijk dat de producer alle touwtjes in handen heeft en erg bewust bezig is met het hele proces en zijn ontwikkeling. Muziek maken is dan ook cruciaal in zijn leven. Het is als fictie: iets waar je in kan vluchten. ‘Niet op een negatieve manier’, haast hij zich te zeggen, maar als iets waar iemand zich in kan verliezen en wat het leven iets magisch geeft.
Trentemøller’s nieuwe album ‘Fixion’ komt uit op vrijdag 16 september 2016. Van het album werden eerder al de singles ‘River in Me’ en ‘Redefine’ uitgebracht.
