Geen vragen over lifestyle, internationale concerten of met welke persoon ze nu weer in bed beland zijn. Geen vragen die de dag daarna in menig roddelblad verschijnen, inclusief het overdrijven van hier tot aan het welbekende Tokyo. Gewoon één vraag. En nog over muziek ook. ‘Wat is jouw meest favoriete plaat?’ Kom maar op met dat verhaal.
Foto: Fred van ’t Slot
De heren van BRUUT! brachten onlangs hun vierde album uit, getiteld Superjazz. De nieuwe langspeelplaat van het kwartet krijgt lovende recensies en daardoor lijkt een drukke zomer vol met festivals onvermijdelijk. Voordat het festivalseizoen losbarst, vroegen we aan BRUUT! wat hun favoriete nummer is.
Ons eerste optreden ooit – we ‘bestonden’ nog niet eens! – was op een dansfeest in De Melkweg. We wisten dat we met hardcore jazz het publiek niet aan het dansen konden krijgen, dus ‘leenden’ we elementen uit de punk, funk, boogaloo en hiphop. We hebben die avond de zaal plat gespeeld! Die mix van stijlen is altijd ons uitgangspunt gebleven. We zijn onmiskenbaar een jazzband door onze achtergrond als geschoolde jazzmuzikanten, maar onze “BRUUT!-sound” kenmerkt zich door de invloeden die de muziek die we luisteren op ons heeft.
In februari 2016 trokken wij ons terug in een oud huis in de Auvergne, Frankrijk om daar aan ons nieuwste album Superjazz te schrijven. Het enige dat mee werd gebracht waren onze instrumenten, thermo-ondergoed en ettelijke kilo’s aan oud vinyl. Het was een nogal bonte verzameling stijlen, met veel klassieke jazzplaten zoals Miles Davis – In Person Friday and Saturday Nights at the Blackhawk, John Coltrane – Live at the Village Vanguard, Frank Sinatra – At The Sands, Ahmad Jamal – Live at the Pershing, maar ook een paar van onze favoriete nieuwere platen, zoals die van John Mayer (Continuum), Björk (Biophilia Live), Jakob Bro (Gefion), Robert Plant & Alison Krauss (Raising Sand) en Sufjan Stevens (Carrie & Lowell).
Los van al dat vinyl dat we meenamen naar Frankrijk, hadden we ook een flinke verzameling obscure sax surf muziek mp3’s meegekregen van Benjamin Herman, waaronder stukken van Dick Dale, Benny Joy, The Rockbusters en Lynn Hope. Dankzij de films van Tarantino heeft surf muziek altijd een grote invloed op ons gehad. De tracks die Benjamin ons had gegeven, hebben we onwijs veel gedraaid. (Money, Money van Benny Joy is zo vet..!) Maar één track sprong er voor ons echt boven uit; Baha-Ree-Ba! van The Trademarks. Het geheel klinkt eigenlijk super overstuurd, er is totaal geen ‘juiste’ balans in de mix, het tempo mist behoorlijk wat consistentie, maar wát een energie en wat een sound heeft die band! Dat stuk hebben we de hele week grijsgedraaid en op ons nieuwste album Superjazz brengen wij dan ook een ode (‘Baha‘) aan deze band.
