Haar naam kent iedereen, haar muziek is echter minder bekend. De 82(!)-jarige Yoko Ono brengt een nieuw album uit, wat het totaal op 25 platen/cd’s brengt. Yes, I’m a witch too is een album met verschillende nieuwe samenwerkingen en remixen, dat behalve op cd, ook op vinyl uitgebracht zal worden.
Ono werd bekend van haar huwelijk met Beatles-lid John Lennon in de jaren 60, met wie ze voor vrede streed door onder andere verschillende bed-ins te houden. Samen kregen ze ook zoon Sean Lennon. Volgens sommige Beatles fans is Ono de reden dat de Beatles uit elkaar gingen, maar Beatles-lid Paul McCartney zegt dat dit niet het geval was.
Ono’s muzikale carrière startte officieel met de Plastic Ono Band. Daarvoor had ze wel met Lennon meegezongen met verschillende Beatles-nummers, maar de Plastic Ono Band was hun eerste formatie samen. Ze werden ondersteund door Eric Clapton, Klaus Voormann en Alan White. Dit was de start van verschillende samenwerkings- en soloalbums.
Yes, I’m a witch too is het vijfde remixalbum dat Ono uitbrengt, met daarop wéér nieuwe versies van onder andere Walking on Thin Ice. Vergeleken bij het prima klinkende origineel, waar Lennon nog in meespeelt (de bas heeft iets funky’s en alle instrumenten samen zorgen voor een ietwat experimenteel, maar wel goedklinkend geheel), is de nieuwe versie van Walking on Thin Ice gewoonweg slecht. De dramatisch klinkende instrumenten zorgen voor een soort ballad, waar Ono’s stem zich absoluut niet voor leent.
No Bed for Beatle John is gewoon vaag. Ono’s iele stem wordt, door de elektronische effecten die onder het nummer zijn gezet, nog verder weggeblazen dan normaal. Catman bestaat voornamelijk uit een opzwepend drumritme met elektronische effecten, en Ono die op haast onverstaanbare wijze zingt dat ze alles van Catman wil hebben. Ono zegt over Yes, I’m a witch dat ze de remixes van de bestaande nummers erg sterk vindt, helaas is dat op Yes, I’m a witch too niet het geval. De remixes zijn vaak slecht, nog slechter dan het origineel. Walking On Thin Ice is hier een goed voorbeeld van. Dit is dan ook een goed voorbeeld van een onnodig remixalbum.
Ono’s stem was in de jaren 70 al niet sterk, maar met haar 82 jaar klinkt het al helemaal niet meer. Elektronische effecten en andere artiesten verbloemen dit niet. Ze mag een inspiratie voor velen zijn, maar haar muzikale carrière had ze al eerder mogen stopzetten.
