Laura Marling heeft sinds haar debuut in 2008 elke twee jaar en soms zonder tussenjaar consistent albums uitgebracht. In deze tijd is duidelijk naar voren gekomen wat haar expertise is, namelijk een volwassen versie van indiefolkmuziek. Liefhebbers van Bob Dylan, Fiona Apple en Regina Spektor zijn bij Song For Our Daughter op de goede plek.
Song For Our Daughter zou eigenlijk pas over een aantal maanden uitkomen, maar in quarantaine is alle nieuwe muziek welkom. Zoals de titel al suggereert is het belangrijkste onderwerp van dit album, hoe Marling haar dochter gaat voorbereiden op de maatschappij. Dit is enigszins misleidend want Marling heeft (vooralsnog) geen dochter. Deze hersenspinsels zijn vermoedelijk te verklaren door het feit dat Marling net 30 jaar is geworden.
Albumopener Alexandra is een nummer zoals Marling er al veel heeft geschreven. Er is weinig mis mee, maar het is niet vernieuwend. Hierna wordt het wel interessant. De eerste helft van het album is het meest creatieve gedeelte. Verfrissende, zachtaardige percussie vullen de achtergrond van goed geschreven akoestische nummers. Vergeleken met het tweede deel heeft het eerste deel een hoog energiegehalte. De (semi)-energieke nummers worden afgesloten door het rustige Blow By Blow. Dit is een prachtige piano ballade, waarbij Marling ’s fluwelen stem een harmonisch geheel vormt met de begeleidende strijkinstrumenten.
Helaas is Blow By Blow alleen een voorbode qua stijl, maar de emoties komen minder goed over. De meeste tracks in het tweede gedeelte zijn akoestisch tot de helft van het nummer, waarna de begeleidende strijkinstrumenten komen. De interessante percussie is hier bijna nergens meer te bekennen. Alleen aan het einde van Hope We Meet Again, maar dan is het te laat om de luisteraar nog wakker te maken. Daarnaast is het twijfelachtig of percussie de zwakke fundering van de tweede helft had kunnen redden. De sluiter For You is een aangename afwijking. De neuriënde mannenstemmen op de achtergrond zijn erg welkom. Marling heeft een erg mooi en vrouwelijk timbre en dat komt prachtig naar voren in contrast met de neuriënde mannenstemmen. Ook de songwriting hier is scherp zoals Marling dat kan ‘I thank a god I’ve never met/Never loved/ Never wanted’.
Song For Our Daughter heeft zo zijn momenten, maar die momenten zijn wel voornamelijk in de eerste helft van het album. In de tweede helft zijn de aangename momenten erg spaarzaam en schiet ze tekort. Laura Marling weet niet genoeg te boeien op Song For Our Daughter.
