Soms weten artiesten met het eerste liedje dat ze maken meteen wereldwijd succes te behalen. Soms duurt het allemaal wat langer, zoals bij Adam, Jack en Ryan Met. De broers zijn nog maar net tieners als ze in 2005 besluiten samen muziek te gaan maken. Zeven jaar later tekent het drietal bij een platenlabel en pas begin dit jaar scoort AJR hun eerste top 10-hit in eigen land.
OK Orchestra opent met een zogeheten ‘ouverture’. Een instrumentaal muziekstuk dat het publiek van een toneelstuk of andere opvoering alvast warm moet maken voor wat er komen gaat. AJR doet dat met een bloemlezing van alle liedjes die op het album staan. Een soort compilatie. Het is overweldigend wat er allemaal uit de kast wordt gehaald: een bonte en vrolijke verzameling van zang, gitaar, drums, accordeon, trompet, synths en allerlei samples. Het muziekstuk eindigt echter met een somber verhaal: ‘I’ll be drum set or a trumpet in a sad orchestra // In a world speeding up, it’s hard to keep up.”
Emotionele verhaallijnen verpakt in een vrolijk muzikaal jasje. Dat lijkt het concept van dit album. Zo gaat Bummerland over de door de coronacrisis veroorzaakte eenzaamheid. Het drietal vertelt bijvoorbeeld dat ze wel zeven keer naar de kapper zijn geweest, om maar wat sociaal contact te hebben. Wat het nummer tóch vrolijk doet overkomen, is dat er opgewekte zang en instrumentatie aanwezig is. Drums, gitaar en een tamboerijn die van geen ophouden weet hullen het nummer toch in een blijmoedige sfeer.
Eenzelfde gevoel geeft Way Less Sad. De broers geven aan dat het eigenlijk niet zo goed gaat met hen, maar dat het ondanks alles prima is. Ze streven uiteindelijk naar levensvreugde in de toekomst, maar vinden dat ze ook van de kleine gelukjes die zich op dit moment voordoen moeten genieten. En weer geven de immer enthousiaste zang van de broers en pakkende orkestrale deuntjes er een positieve kleur aan.
Wel ontbreekt het album aan afwisseling en wordt de productie op den duur irritant. Vooral Bang! kan op de zenuwen gaan werken. Door de zang op almaar dezelfde toon en door de overvloed aan sampletjes. Voor Joe geldt hetzelfde. In het geval van dat nummer gaat het dan om hinderlijke hoog-gepitchte vocalen.
Critici omschrijven de muziek van AJR soms als kinderachtig, ongeïnspireerd en irritant. Daar valt deels wat voor te zeggen. Het trio maakt gulzig gebruik van allerlei samples en filtertjes – nog veel meer dan op voorgaande releases – en dat kan op een gegeven moment wat ondraaglijk worden. Ongeïnspireerd is het echter niet. De liedjes gaan echt ergens over en ook is OK Orchestra qua productie creatiever dan hun eerdere werken. Wel iets té creatief dus, wellicht, want sommige liedjes kunnen irritant gaan worden naarmate je ze vaker beluistert. Dat is jammer.
