Foals – What Went Down

Waardering

7

Foals is hard op weg om de top van de piramide te bereiken, de vraag is alleen hoe hoog deze al reiken. Album nummer één Antidotes (2008), werd opgevolgd door Total Life Forever (2010) en daarna door de tot nu toe hoogste ladder Holy Fire (2013). Daarom lagen de verwachtingen voor What Went Down erg hoog. Zanger Yannis Philippakis liet al weten dat dit album het luidste en zwaarste is dat ze ooit maakten. Foals kennende maak je gelijk de koppeling naar ruige, en dus zware rock. Maar nee, het verschil zit hem juist in de teksten. De ruige rock is er zeker maar, ‘het zwaarste dat ze ooit maakten’ hoor je juist terug in de rustigere nummers zoals Birch Tree, Albatross en London Thunder.

Foals heeft altijd al wel iets bijzonders te vertellen op een album. Total Life Forever was geïnspireerd op robots en kunstmatige intelligentie, nu gaat het veelal over levenslessen. Of zoals Philippakis laatst vertelde aan Clash Music: ‘We hebben ons schild afgeworpen, we zijn niet meer de afstandelijke en defensieve collectie van jonge mensen’. De toon is dus zwaarder geworden.

Daar merk je in eerste instantie weinig van, wanneer het album start met de single What Went Down kan je tevreden achterover leunen, de harde rock knalt eruit zoals je dat op de eerdere succesvolle single Inhaler ook hoorde. Nummer twee Mountain At My Gates is een heel vrolijk liedje, Philippakis zei hierover: ‘Normaal schrijf ik ontzettend veel op en verzamel ik veel informatie voor een tekst. Nu was ik benieuwd of ik het ook kon zonder ook maar één idee te hebben.’ Dat is Philappakis uitstekend gelukt, Mountain At My Gates klinkt enorm aanstekelijk. Het is tevens de opmaat naar een wat rustiger en dus het zwaardere deel van het album. Birch Tree heeft een bijna groovy sound waarin Philappakis zingt over het zomaar vergaan van de tijd. Twee andere voorbeelden van de serieuzere toon zijn dus Albatross en London Thunder waarvan laatstgenoemde het absolute pareltje is. Daarna keert het snellere werk ook weer terug op het album. Achter elkaar Snake Oil en Night Swimming waarbij opnieuw de laatste een extra notie verdiend vanwege het mooie gitaarwerk.

Of Foals zichzelf dit keer weer heeft overtroffen, is moeilijk te zeggen. Ze zijn tot nieuwe inzichten gekomen die je eerder niet hoorde en hebben daarmee wellicht een kans gepakt om een breder publiek aan te boren. Dat was al bij eerdere nummers zoals My Number maar desondanks weet Foals toch aardig bij zichzelf te blijven. Onlangs speelden ze op Sziget een uitstekende show waarbij Philippakis meerdere keren crowdsurfend het publiek overging en is de show van 7 september in de Melkweg al maandenlang uitverkocht. Dat maant slechts tot tevredenheid.