De New Yorkse band Field Mouse groeit en groeit. Letterlijk. Waar de dromerige indierockers begonnen als een duo, verdubbelden ze het aantal leden voor hun tweede album en voegden ze nog een vijfde lid toe voor hun nieuwe plaat Episodic. Het geluid van de band bleef natuurlijk niet onaangetast. Terwijl frontvrouw Rachel Browne zich eerder verstopte achter een dikke laag galmende gitaren, staat haar stem dit keer stevig op de voorgrond. Dit is al meteen te horen op opener The Mirror. Of haar bandleden nou beheerst en clean spelen of een tandje bijzetten voor het explosieve refrein, Browne’s prachtig heldere stem zweeft boven de rest van de muziek uit. Waar het album muzikaal ook heen gaat, haar overtuigende en zelfverzekerde vocalen zijn gelukkig een constante.
De band weet de energie en aanstekelijkheid van hun vliegende start goed vast te houden. Vooral het onvermoeibaar opgewekte The Order of Things en de opgefokte gitaarriffs van A Widow With a Terrible Secret gelden als vroege hoogtepunten. Zelfs een langzamer nummer zoals Accessory, dat ondanks een sterk refrein stiekem een klein beetje voortkabbelt, weet precies op het goede moment een nieuw element te introduceren om de track te redden van de saaiheid die om de hoek staat te wachten. Of het nou een onverwacht staccato einde is of een mooi opgebouwde climax, Field Mouse weet met smetteloze timing de verveling telkens net te snel af te zijn. Althans, op het grootste deel van het album.
Er is een duidelijke formule aan de hand waarvan Field Mouse muziek maakt: ze maken dankbaar gebruik van de welbekende zacht-harddynamiek. De coupletten zijn rustig met heldere en melodische gitaren en minimale drumbeats. Voor de refreinen gaan de gitaren in overdrive en neemt de drummer nog wat extra bekkens mee. Als de speelsheid en energie – die het merendeel van Episodic zo leuk maken – wegvalt, lijkt de inspiratie dezelfde kant op te gaan en is deze formule naast Browne’s stem eigenlijk het enige dat overeind blijft staan. Dit levert nummers op als Do You Believe Me Now?. Simpele, binnen de lijntjes gekleurde coupletten wisselen zich af met een refrein waarin de tekst in de titel een aantal keer achter elkaar gezongen wordt. Dit alles gebeurt onder begeleiding van instrumentalen die plichtmatig net wat harder dan daarvoor klinken. Gelukkig vindt Field Mouse net op tijd de inspiratie terug om het album op een bevredigende manier af te sluiten. Out of Context weet het beste van de rustige kant van het album prachtig te combineren met de energie en de onvoorspelbaarheid.
Al met al luistert Episodic op zijn mindere momenten nog steeds lekker weg en is het op zijn beste momenten een ijzersterk album. Hoewel de dipjes in inspiratie die hier en daar hoorbaar zijn Field Mouse er nét van beletten om op dat hogere niveau te komen, is het moeilijk om daar lang boos over te blijven als er ook zoveel fijne momenten voorbij komen. Hopelijk groeit de zelfverzekerdheid waar de beste nummers op bouwen nog verder, zodat er in het vervolg wat minder kunstgrepen uit de kast getrokken hoeven te worden om de spanning vast te houden.
