Na vijftien jaar is er weer nieuwe muziek verschenen van Alan Parsons, de man die met zijn Alan Parsons Project prachtige albums als Tales Of Mystery And Imagination, The Turn Of A Friendly Card en Eye In The Sky heeft gemaakt. Met The Secret wil hij deze gouden tijden doen herleven.
Sinds het nieuwe millennium woont de geboren Londenaar in het zonnige Californië. Daar formeerde hij een live-band die momenteel bestaat uit zanger PJ Olsson, toetsenist Tom Brooks, bassist Guy Erez, gitarist Jeff Kollman, saxofonist/zanger Todd Cooper, drummer Danny Thompson en gitarist Dan Tracey. Alle leden hebben een bijdrage geleverd aan het schrijfproces van The Secret, waardoor je echt kunt spreken van een gezamenlijk project.
Het album begint met het instrumentale The Sorcerer’s Apprentice, dat overduidelijk is gebaseerd op het gelijknamige gedeelte van Disney’s animatiefilm Fantasia. Een bombastisch klassiek stuk waarbij je je vanaf seconde één in Disneyland Parijs waant. Het is even wennen, maar de bijdrage van gitarist Steve Hackett is spectaculair te noemen.
Aan vervolgtrack Miracle hoeven de fans niet te wennen, want dit is in de stijl waar Parsons al tientallen jaren patent op heeft: goed geproduceerde popliedjes die lekker in het gehoor liggen. Met een verrassende zanger, maar de stem van Jason Mraz past perfect bij de muziek van Parsons.
As Lights Fall wordt door Parsons zelf gezongen, maar komt voor de rest over als dertien-in-een-dozijn. De videoclip van het nummer is wel knap gemaakt met tal van verwijzingen naar de carrière van Parsons die als assistent-technicus in de Abbey Road Studios van The Beatles begon.
De ballad Sometimes is ingezongen door Lou Gramm, voormalig frontman van Foreigner. Zijn stem heeft mede door zijn ziekte aan kracht ingeboet, maar het is fijn om te horen dat hij af en toe nog actief is in de muziekwereld. Bovendien is Sometimes één van de betere nummers van The Secret. Eén van de andere spaarzame hoogtepunten van het album is One Note Symphony, waarin met zo’n titel natuurlijk een orkest een grote rol speelt. Het nummer wordt gezongen door bandlid Todd Cooper die van de totaal zeven zangers op het album de meeste indruk maakt. Hij heeft een warme, prettige stem die niet op de voorgrond staat, maar in de muziek opgaat. Soirée Fantastique (met daarin een mooie gitaarsolo) en het fraaie Requiem worden ook door hem gezongen.
Muzikaal zit het allemaal wel goed, maar een verpletterende indruk maakt The Secret niet. Ook staat er geen nieuwe Old And Wise op het album. Wat dat betreft wordt Colin Bluntstone node gemist, jammer dat hij niet als zanger gevraagd is door Alan Parsons. Misschien op een volgend album, al moet dat dan niet weer vijftien jaar duren.
