Volwassen worden is hartstikke leuk, maar ook hartstikke vervelend. Er komen immers een hoop zaken om de hoek kijken waar je je als kind niet mee bezig hoeft te houden. Relaties, werk, liefdesverdriet, dierbaren die ziek worden of zelfs overlijden. Op debuutalbum The Theory Of Absolutely Nothing grasduint Alex The Astronaut in haar eigen proces van volwassen worden.
Alex Lynn is onder haar artiestennaam Alex The Astronaut meer dan een singer-songwriter. De Australische muzikante is vooral een verhalenverteller. Ze observeert de wereld om haar heen en gebruikt de muziek om deze observaties te plaatsen. Het maakt van The Theory Of Absolutely Nothing een herkenbare collectie liedjes. Of het nu gaat om opkrabbelen na een relatiebreuk in openingstrack Happy Song of om zorgen voor iemand die ernstig ziek is in Split The Sky: Lynn bezingt onderwerpen waar iedereen wel eens mee in aanraking komt.
Met Happy Song wordt ook meteen duidelijk wie Alex The Astronaut als muzikante is. Met name haar markante stemgeluid trekt meteen de aandacht. Een tikkeltje nonchalant, een nog kleiner tikkeltje schel en een heel klein tikkeltje schreeuwerig. Alex The Astronaut heeft geen zangstem die je als ‘prachtig’ en ‘loepzuiver’ zult omschrijven. Het is het enige onderdeel op The Theory Of Absolutely Nothing dat het enigszins lastig maakt om het einde te halen. Halverwege begint haar stem een beetje op de zenuwen te werken.
Laten we het erop houden dat je vooral voor de liedjes en composities naar The Theory Of Absolutely Nothing luistert. Dat is verder ook helemaal niet erg. Artiesten als Bob Dylan of Neil Young staan ook niet bepaald bekend om hun goddelijke stembanden en die hebben er desondanks een heel behoorlijk carrière uitgesleept. Zo ver is Alex The Astronaut nog lang niet, maar talent is er zonder meer. Christmas In July is een vriendelijk liefdesliedje met een geinig, galmend refrein. I Think You’re Great is een geslaagde ode aan vriendschap. ‘I’ll be there again and again/Because I think you’re great’, belooft Lynn. Een zeer leuk liedje. Dat vindt Alex The Astronaut zelf overigens ook. ‘That’s a fun song’, klinkt het aan het einde. Een grappig detail dat voor een glimlach zorgt.
Naast thema’s als liefde en vriendschap, durft Alex The Astronaut ook zwaardere onderwerpen te bezingen. I Like To Dance gaat over huiselijk geweld. Lynn zingt over een fictieve vrouw die door haar partner wordt mishandeld, maar vanwege de kinderen en het gebrek aan geld niet onder de situatie uit kan. Lost richt zich op ongewenste zwangerschap van een jong stel en de overwegingen om abortus te plegen, omdat ze er eigenlijk nog niet aan toe zijn. Lastige beslissingen die iemand als het ware dwingen om volwassen te zijn, terwijl dat nog helemaal niet zou moeten op die leeftijd. Die achterliggende boodschap in combinatie met de sterke compositie maken van Lost verreweg het beste nummer van het album.
Zeer beleefd bedankt Alex Lynn de luisteraar in Outro. ‘I hope you’ve had a nice time listening to my album’, zegt ze met plat Australisch accent. En The Theory Of Absolutely Nothing vermaakt zonder meer. Alex The Astronaut heeft gevoel voor het vertellen van verhalen en dat maakt van de plaat een echt luisteralbum. Het volwassen worden staat centraal en eerlijk gezegd: Alex The Astronaut kan nog best wat stappen zetten op weg naar muzikale volwassenheid. Met The Theory Of Absolutely Nothing is ze in ieder geval op de goede weg.
