De Bedfordshire bedroom-popartiest Alfie Templeman heeft zich gevormd tot een van de meest opvallende gezichten in de indiescene van dit moment. Na een paar topjaren met de release van debuut-ep Happiness In Liquid Form en het veelgeprezen ‘mini-album’ Forever Isn’t Long Enough, is Templemans debuutalbum Mellow Moon eindelijk hier.
Templeman slaagt erin om een grote hoeveelheid genres, zoals funk, indie, elektronica en poprock te combineren en een geheel nieuwe muzikale ervaring te creëren. De veertien unieke tracks zijn voorzien van Templemans kenmerkende psychedelische geluid. Het album heeft wat weg van Harry Styles en het 80’s-gevoel van The 1975.
Gelijke hoeveelheden zonneschijn en droefheid lopen door Mellow Moon. Het album reist door Templemans hoofd, terwijl hij op zoek is naar manieren om te ontsnappen aan het saaie moderne leven, flakkerend tussen verlies in Do It en geruststelling in het vrolijke Colour Me Blue. Zelfs in Candyfloss, een nummer zo vrolijk dat het de zon laat schijnen, overheerst het gevoel dat de hoop die hij beschrijft misschien maar een klein moment zal duren.
Ook is de muziek op het album gewaagder, om de intensiteit te benadrukken van de gevoelens die Templeman overal onderzoekt. Er is echte angst te horen tussen de synthesizers op het glinsterende Broken, een van de beste tracks op het album, met zijn kabbelende toetsen die plaatsmaken voor een heerlijk refrein. Broken is bedoeld als een donker moment. ‘Sometimes I think that I might be broken,’ zingt hij over zijn struggles met mentale problemen. Muzikaal gezien blijft Mellow Moon alle kanten op vliegen. Een gierende gitaarsolo scheurt door Galaxy, terwijl de onweerstaanbare discotrack 3D Feelings vette beats heeft om op te dansen.
Leaving Today heeft een glibberige baslijn en bouwt uit tot een zacht shoegaze-deuntje. De track ademt op een manier zoals weinig andere nummers op Mellow Moon dat doen. Leaving Today is een plaat die is gevuld met over elkaar heen gelegen riffs en grote hoeveelheden ritmes. Het album sluit af met Just Below The Above en is met zijn akoestische gitaar een echte showstopper. De track doet soms denken het herkenbare geluid van Radiohead.
Mellow Moon is een enorme stap omhoog ten opzichte van Templemans debuut-ep. De productie is enorm verbeterd en alle nummers zijn meer uitgewerkt. Mellow Moon biedt 45 minuten aan ongefilterde indiepop/rock met een hint van elektronica. Hij staat misschien nog maar aan het begin van zijn carrière, maar Alfie Templeman maakt nu al grote stappen met deze plaat. De Brit is niet bang om grenzen te verleggen. Deze veertien tracks zitten vol met vette baslijnen en lagen atmosferische elektronica die zich samenvoegen tot een topalbum. Mellow Moon is ongefilterd, vrolijk en meeslepend.
