Geroffel op de drums, elektronische synthesizers en verschillende snaarinstrumenten knallen uit de speaker op de nieuwe lp Aşk van de anatolische rockband Altin Gün. Het is onmiddellijk duidelijk wat de groep van plan is: lekker rocken.
Op de vorige platen Âlem en Yol werd die rock wat meer ingeruild voor dansbare pop. Aşk is wat dat betreft een duidelijke samensmelting van hun vroegere rocksound en de latere melodieuze pop. Op opener Badi Sabah Olmadan laten ze dat met verve horen. De spacy klanken combineren mooi met de huilende vocalen van Erdinç Ecevit. Er is een glansrol weggelegd voor de bağlama, een Turks snaarinstrument, dat voor melodie zorgt. De band weet dat instrument sterk te mixen in het geheel, ondanks dat we het hier over een rockalbum hebben.
De dansbare stijl wordt op folky wijze mooi samengebracht met synthesizermuziek op Dere Geliyor. De bezwerende stem van zangeres Merve Daşdemir en de explosieve keyboardsolo halverwege zorgen voor veel dynamiek. Met een lekkere compressor op de drums trapt de groep af op Su Siziyor waar een riedel op die eerdergenoemde bağlama het middelpunt vormt. Naast dat het met het bespelen van die instrumenten wel snor zit, wordt er ook aardig wat effecten- en studiotrucage losgelaten op het geluid. De gitaar verdrinkt regelmatig in de choruseffecten en de zang is voorzien van een flinke bak echo, zoals op het intro van de eerdere single Leylim Ley.
De afwisselende zang van Daşdemir en Ecevit werken sowieso in het voordeel van de groep. Door de vocalen evenredig te verdelen, kakt de plaat nooit in. Die kracht van variatie zet zich door in de gehele tracklist. Zeker halverwege het album bouwt de spanning steeds verder op. Neem bijvoorbeeld de laidback, funky gitaren op Çıt Çıt Çedene, die op het daaropvolgende Rakiya Su Katamam worden ingeruild voor fuzzy bastonen. Liefhebbers van de basgitaar mogen sowieso hun vingers aflikken bij het speelse, maar doeltreffende spel van Jasper Verhulst. Pas bij de laatste track Doktor Civanim wordt er wat stoom afgeblazen door een flinke discobeat als fundament te gebruiken. Hierdoor is dat nummer ook een beetje de vreemde eend in de bijt, maar wel een aangename verrassing.
Door gebruik te maken van ouderwetse apparatuur, krijgen de songs een vintage sound mee. Met dat typische jaren ’60 psychedelische geluid wordt dat idee alleen maar bekrachtigd. Ondanks dat er zo duidelijk uit het verleden is geput, stoelt de sound niet alleen op nostalgie. Door de nodige afwisselingen in rock en funk en de toevoegingen van synthesizers, kan het echter alleen maar een product van het heden zijn.
Met zowel de hoge kwantiteit als kwaliteit waarin Altin Gün muziek aflevert, kan menig luisteraar zich gelukkig prijzen. Eerder werden ze al genomineerd voor een Grammy award. Die eer was meer dan verdiend, maar nu is het hopen dat ze er ook daadwerkelijk eentje winnen. Een band waar we trots op mogen zijn dat ze in Amsterdam gevestigd zijn, maar die je tegelijkertijd de gehele wereld toewenst.
Enthousiaste recensenten en spotters gezocht voor Nieuweplaat
