Keer op keer dat ene zinnetje. ‘Take it like a man.’ Wees sterk, blijf stoïcijns en vooral: toon geen emotie. Ook voor Amanda Shires jarenlang hét credo op weg naar succes. Althans, dat was haar aangeleerd. Nu ze de veertig is gepasseerd, weet Shires wel beter: het nieuwe album Take It Like A Man maakt duidelijk dat échte kracht juist in de emotie schuilt.
Take It Like A Man is voor Shires reden om eens flink op de resetknop te drukken. En dat was nodig ook. ‘Het grootste deel van de tijd is een album maken echt niet leuk’, sprak Gary Numan vorig jaar in een interview met deze site en daar kan Shires over meepraten. Album na album kreeg de Amerikaanse vooral te horen wat er niet goed was. Elk greintje respect naar haar als persoon ontbrak. Moest ze hier wel mee doorgaan? En toen kwam producer Lawrence Rothman op haar pad. Met Rothman aan haar zijde overwon Shires haar twijfels. Sterker, het was tijd om voor zichzelf op te komen. Op Take It Like A Man klinkt de Amerikaanse singer-songwriter zelfverzekerd en sterk. Niet ondanks, maar dankzij de emotie die Shires in de plaat legt.
Met Rothman op keyboard, echtgenoot Jason Isbell op gitaar en Brittney Spencer als achtergrondzangeres opent Shires sterk met Hawk For The Dove. Het herwonnen zelfvertrouwen van Shires straalt uit elk woord. ‘I’m well aware of what the night’s made of/And I’m coming for you like a hawk for the dove/You can call it serious trouble/Cause that’s what I want’, klinkt het haast dreigend. En er mag dan een sterke line-up meespelen, het is Shires zelf die de meeste aandacht opeist. Niet alleen met de mooie zang, maar zeker ook met de rauwe vioolsolo die richting het einde opduikt.
Uit titeltrack Take It Like A Man blijkt waarom producer Rothman Shires omschrijft als ‘de Dolly Parton voor een nieuwe generatie.’ De zang komt werkelijk uit haar tenen en met een lichte country-snik vervoert Shires haar emotie zonder pardon naar de luisteraar. Maar zodra de viool en gitaar gezamenlijk invallen, raakt Take It Like A Man pas helemaal een (ja, sorry) gevoelige snaar.
Het ijzersterke duo openingstracks is een voorbode voor de melancholieke sfeer die op het album overheerst. Tracks als Don’t Be Alarmed (met wederom fijn gitaarspel van Isbell), Bad Behavior en Lonely At Night halen weliswaar niet eenzelfde niveau, het zijn zonder twijfel mooi gezongen tracks waarin de Nashville-sound duidelijk naar voren komt. Een tegenvaller is Here He Comes. Een van de weinige uptempo-nummers van Take It Like A Man, maar de track voelt desondanks het meest generiek aan. Verrassender is Empty Cups, met een sterke bijdrage van Maren Morris, Shires’ collega in country-supergroep The Highwomen.
Met herwonnen overtuiging bezingt Shires in tien stijlvolle tracks de positieve én negatieve kanten van haar leven als vrouw, echtgenote en moeder. Niet elke track op Take It Like A Man is even onderscheidend, maar er staat een mooi geheel en Shires haalt hoorbaar toegevoegde waarde uit de muzikale vertrouwelingen om haar heen. Everything Has Its Time luidt de titel van het ontroerende slotnummer. En de tijd van Amanda Shires is definitief aangebroken.
Het nieuwe album Take It Like A Man van Amanda Shires verschijnt vrijdag 29 juli.
