Het is nog maar net bekend dat Britse mannen van Bastille volgend jaar een nieuw album uitbrengen, en nu komen ze met een ep op de proppen! Op het eerste ogenblik lijken het zeven nieuwe nummers te zijn, maar schijn bedriegt.
Niet alleen het feit dat de ep opent en afsluit met een intro en outro waardoor er al maar vijf tracks overblijven is een tegenvaller. De vijf nummers die er dan op staan, zijn of covers, of al eerder uitgebracht in een andere vorm! En als we zo naar de plaat kijken, dan blijft er nog maar weinig over.
Om bij het begin te beginnen. Het intro Wild World (ft. Kianja) is een cover van Cat Stevens uit 1971. Afgezien van de zin ‘Oh baby baby it’s a wild world’, dat bijna exact hetzelfde klinkt als op het origineel, ligt het nummer met de stem van Dan Smith heel anders in het gehoor. En dat is niet echt positief bedoeld. Een goede cover maken is ook lastig, aangezien het origineel vaak heel populair is.
Toch proberen de mannen het op de tweede track gerust nog een keer. Dit keer met Would I Lie To You? van Charles & Eddie. Op deze plaat horen we onder andere ook Craig David. Hoewel deze cover al beter uit de verf komt dan Wild World, valt ook deze niet in de goede aarde. Het nummer is op zich niet slecht, maar vergeleken met het onwijs goede origineel kan zo’n cover natuurlijk alleen maar tegenvallen. Met perfectie moet je niet knoeien.
Het derde nummer op de ep is dan eindelijk nieuw. En dat klinkt ook direct een stuk beter. Op Grip horen we de stem van Smith op de muziek van EDM-producers Seeb en deze samenwerking is helemaal niet verkeerd! Door de uptempo beat horen we de Dan Smith zoals we hem kennen van het album Wild World en dat klinkt vertrouwd.
Maar daarna stort het geheel direct in. Op de komende nummers is vrijwel geen creativiteit of nieuwe muziek te horen! Nummer vier van de ep is een cover van En Vogue’s Don’t Let Go (Love). Nummer vijf is een samenwerking met Rationale, die in 2016 het voorprogramma van hun tour verzorgde, en James Arthur. Maar Flowers is een bundel van de twee eerder uitgebrachte nummers Two Evils en The Descent.
Daarna volgt The Descent zelf. Een nummer dat de band in 2016 uitbracht samen met Jacob Banks (pluspunten daarvoor!, Banks is een geweldige artiest en zanger, hoe meer we daarvan horen hoe blijer we zijn!). Maar de track is een b-side van Send Them Off!, dus muzikaal gezien horen we weinig nieuws. Ook horen we Banks niet zo prominent in de track, waardoor The Descent echt als een nieuwe versie van Send Them Off! klinkt. Verder horen we te veel herhaling in de track om interessant te blijven.
Al met al kunnen we zeggen dat Other People’s Heartache (pt. 4) een bij elkaar geraapt zootje is. Het waren ooit goede nummers, maar nu dat Bastille andermans nummers oppikt, krijgen we pas echt pijn aan ons hart. Laten we hopen dat het album dat we volgend jaar gaan krijgen wat meer creativiteit bevat en nummers als Happier en Quater Past Midnight brengt. Want met een paar prullen van tracks zoals op deze ep, zijn we geen fan van Bastille.