De Britse indiefolkband Bear’s Den heeft een nieuw album uitgebracht: Fragments. Inmiddels is dit hun vierde studioalbum. Deze plaat is samen met componist en arrangeur Paul Frith gemaakt. Hij staat bekend als het creatieve brein achter muziekarrangementen voor onder andere The xx en Radiohead. De twee hebben al eerder samengewerkt, Frith had namelijk voor hun Fragments tour een aantal nummers herwerkt. De componist maakte kleine aanpassingen, stelde nummers opnieuw samen en creëerde zelfs vier nieuwe instrumentale composities. Deze tour was een groot succes. Bear’s Den besloot daarom om deze arrangementen op te nemen en daar is deze plaat uit ontstaan.
Het album opent met Fuel on the Fire. Meteen hoor je al een groot verschil met het origineel. Dit komt natuurlijk door de strijkers die op een totaal unieke manier de arrangementen interpreteren. De tekst en emotie van het liedje is nog hetzelfde, het is echter een totaal nieuwe ervaring die je voelt tijdens het luisteren van dit nummer.
De tweede song op het album is Auld Wives. Je merkt meteen dat ook hier de vibe van het liedje totaal veranderd is. Het origineel is meer rock met een aanwezige elektrische gitaar en drum. In Paul Frith’s versie nemen de strijkers de aanwezige gitaar over. Dit zorgt ervoor dat het nummer gehaast voelt, iets dat het originele liedje niet had. Toch zijn de instrumentale gedeelten van deze song net zo catchy als het origineel.
Er zijn op de plaat vier verschillende arrangementen van Frith die nog niet eerder op een album van Bear’s Den voorkwamen. Bij elk van deze liedjes hoor je wat voor een talent Paul Frith heeft. Hij weet deze nummer op een eigen manier uniek te maken en hierdoor merk je dat het om een meer orkestraal album gaat. Zonder tekst en alleen de klassieke piano en strijkinstrumenten zorgen ervoor dat het overduidelijk wordt dat het om een klassiek gearrangeerd album gaat.
Verder op het album komt When You Break voorbij. Het origineel begint erg rustig, wat bij deze versie totaal niet het geval is. Dit liedje opent namelijk met duidelijk aanwezige en snelle strijkinstrumenten, wat er een beetje voor zorgt dat het bijna vrolijk voelt. Als je echter naar de tekst luistert voelt dit een beetje misplaatst, omdat het een verdrietig lied is. Dit maakt het nummer niet minder prettig om naar te luisteren.
Later komt er plotseling een akoestische gitaar langs, wat nog niet eerder het geval was. Dit is de opening van Breaker Keeper. Dit nummer houdt het meest de originele sound vast. Zelfs de piano tijdens het eerste couplet klinkt nog vrijwel hetzelfde. Later komen er bij Frith zijn versie ook nog strijkinstrumenten, wat ervoor zorgt dat het niet precies hetzelfde klinkt als het origineel.
Het album sluit af met Napoleon. Het perfecte voorbeeld om aan te geven dat je klassieke muziek moet kunnen waarderen om van dit album te kunnen genieten. Veel nummers hebben een totaal andere sound gekregen door Frith zijn arrangementen. Daardoor is Fragments een zeer bijzonder album geworden. Firth heeft ervoor gezorgd dat je Bear’s Den in een klassieke stijl kan beluisteren. En voor wie dat niet kan waarderen, zijn de originele tracks er gelukkig ook nog.
