Ben Taylor is de zoon van James Taylor en Carly Simon. De muziek zit dus als het ware in zijn bloed. In 2003 kwam zijn debuut Famous among the Barns uit. En dan nu zo’n 10 jaar later is daar dan de opvolger Listening. Een divers maar niet zo denderend plaatje.
Het valt niet te ontkennen. Ben heeft talent. De muziek zit in zijn bloed. Ieder nummer op Listening zit goed in elkaar. Van country naar reggae, van folk naar soul, het staat allemaal op het album. De invloeden van zijn vader zijn zeker terug te vinden. Maar helaas voelt dit album meer aan als een dertien in dozijn pakketje dan indrukwekkend meesterwerk.
Album opener ‘Listening’ is een lekker nummer. Een pingelend gitaartje en de relaxte zang van Ben zorgen voor een fijne opening. Ook weet Ben qua tekst te overtuigen. “I get the feeling like I can’t go on here” kreunt Ben betreurd terwijl het gitaartje doorkabbelt. Lekker nummertje.
Opvolger ‘Oh Brother’ is ook lekker. Een feel good nummer ,die erg clichématig is, waarin Ben als wijze oom vertelt dat alles goed komt zolang je maar weet je wie bent. Ugh. ‘Not Alone’ is echter een van de interessantere nummers. De minimale productie is lekker in het gehoor en ook de zang van Ben is erg fijn. Een heerlijk nummer voor een eenzame zondagavond als het ware.
Toch voelt het alsof Ben zoveel mogelijk muziek genres wilt doorspitten. En soms werkt het, soms totaal niet. Het reggae achtige ‘You Could Be Mine’ past voelt niet lekker tussen nummers als het magistrale ‘Burning Bridges’, en slaagt erin niet in om als uitzonderlijk nummer een hoogtepunt te zijn. Ook voelt ‘Guilia’ als een misplaatst country nummer tussen ‘Not Alone’ en het fijne ‘Worlds are made of Paper’. En ‘America’ is gewoon afstotend en irritant. Afsluiters ‘Shade or Shine’ en ‘Next Time Around’ maken echter veel goed. ‘Next Time Around’ geeft een heerlijk vuur kamp gevoel. Een perfecte afsluiter.
Ondanks het dertien in dozijn-gehalte moet ik wel zeggen dat het duidelijk is dat Ben weet wat ie doet. Zijn teksten zijn goed geschreven, de productie is goed, en het is mooi meegenomen dat Ben een mooie speelse stem heeft.
Jammer dat het allemaal niet even mooi op elkaar aansluit.
Label: V2
