Met zijn overweldigende debuut vier jaar geleden, heeft Black Pumas de lat hoog gelegd voor die altijd lastige tweede. Geen wonder dat het ook even duurde, al had dat wellicht ook te maken met hun overvolle tourschema om het succes van Black Pumas live te verzilveren. Al deze ervaring heeft het duo Eric Burton en Adrian Quesada geen kwaad gedaan. Chronicles Of A Diamond klinkt uitgebalanceerd en ook vernieuwend. Hoe makkelijk was het geweest om hun succesvolle retro soul sound te herhalen? Maar de heren kozen voor meer avontuur. De psychedelische soul blijft de kern, maar nu aangevuld met gospel, rock, funk, hiphop en blues. Het levert een verassend spannende plaat op.
In rap tempo had Black Pumas als voorbode voor het nieuwe album al vier singles uitgebracht: More Than A Love Song, Mrs. Postman, Angel en Ice Cream (Pay Phone). Dit kwartet vormt samen met de titeltrack de eerste helft van het album. De opener More Than A Love Song pakt de draad van het debuutalbum op: herkenbaar en kwalitatief uitstekende soul met galmende gospelkoren aan het einde. De eerste hint dat dit album ook nieuwe wegen inslaat, blijkt uit de gruizige gitaarrifjes. Ice Cream (Pay Phone) pakt hierop door en laat meer rockgeluid horen. Mrs. Postman is een fraaie samensmelting van de eerste twee tracks. Strakke drums en een licht overstuurd gitaargeluid, dat ergens doet denken aan Lenny Kravitz. De titeltrack laat horen hoe vooral Burton is gegroeid als zanger, afgewogen en toch diep emotioneel en krachtig. Muzikaal blijft het genieten met de sterke productie. Angel is een prachtige en hartverscheurende soultrack, die zich kan meten aan Colors van Black Pumas’ debuut.
Het tweede deel van het album start met Hello, die met haast jaren tachtig-klinkende sounds opent. Al snel stroomt de warme soul toch al weer vlot door de speakers, waarbij fraai met verschillende dynamieken gespeeld wordt. Het broeierige Zuiden van de VS stijgt op uit de groeven als Sauvignon begint. Wellicht dat de Franse songtitel de link met New Orleans oproept. Slidende gitaarakkoorden en spannend drumwerk maken de track compleet. Tomorrow kent een wat donkere en licht gejaagde klank, gecombineerd met de intense zang is het een sterke song. En dat op een album dat eigenlijk geen fillers kent. Met Gemini Sun en Rock and Roll wordt het album afgesloten. Wat meer rock en staccato drumwerk. De zacht duwende en stuwende bas houden de vaart er in. Terwijl er af en toe weer even gas teruggenomen wordt. De dynamiek en warme klankkleur blijven bepalend voor de sound van Black Pumas.
Chronicles Of A Diamond geeft pas na meerdere draaibeurten haar ware schoonheid prijs. De op het eerste gehoor lekkere en vaak aansprekende nummers krijgen steeds meer diepgang naarmate je ze meer beluistert. Black Pumas heeft een spannende en interessante tweede plaat afgeleverd, terwijl ze makkelijk op de sound van zijn debuut had kunnen teren. Hiermee zetten Burton en Quesada de fans van het eerste uur even op het verkeerde been, maar de muziek en bezielende zang zijn het meer dan waard om er eens goed voor te gaan zitten. Het knappe aan Chronicles Of A Diamond is dat je er intensief van kan genieten, maar ook bij wat minder concentratie het uitermate aangenaam is qua klankkleur, warmte en intensiteit. Er zijn de afgelopen jaren veel nieuwe (retro) soulbands opgestaan, of soms doorgestart. Black Pumas bevindt zich hierbij aan de top. Met zijn ‘moeilijke’ tweede weten ze die plek moeiteloos te consolideren.
