In 2013 kondigt Bloc Party wederom, na een eerdere onderbreking in 2009-2011, een rustpauze aan. Twee oorspronkelijke leden verlaten de band en zanger Kele Okereke en gitarist Russell Lissack blijven over. In bassist Justin Harris en drummer Louise Bartle vinden zij een passende vervanging en het album HYMNS kan gezien worden als het eerste wapenfeit van Bloc Party 2.0.
In 2005 verschijnt Bloc Party ten tonele met het succesvolle debuutalbum Raising Alarm. Hierop is de enorme hit Banquet te vinden, waarmee het indie kwartet niet alleen Groot-Brittannië, maar ook de rest van Europa en de Verenigde Staten verovert. Een handvol ijzersterke singles en drie studioalbums verder barst in 2013 de bom. De geruchten over verstoorde interne verhoudingen zwellen aan en drummer Matt Tong verlaat de band. Uiteindelijk geeft ook bassist Gordon Moaks er in 2015 de brui aan. Zij worden door Harris en Bartle vervangen en een hernieuwd Bloc Party duikt samen met producers Tim Bran (Scissor Sisters) en Roy Kerr (Little Boots) de studio in. De band werkt met een frisse blik aan nieuw materiaal dat uiteindelijk onder de noemer HYMNS de wereld in wordt geslingerd.
De vondst van het vroegere hymneboek van Okereke vormt het startpunt van het schrijfproces van de plaat. Okereke’s fascinatie voor religie is duidelijk te horen op het album en wordt letterlijk zichtbaar in teksten als ‘my pastor tells me that my light is dimming’ en ‘Lord, give me grace and dancing feet as I conquer all anxiety’.
De vooruitgesnelde singles The Good News, Virtue en The Love Within lieten al horen dat Bloc Party met HYMNS een andere weg in is geslagen. Hoewel de kenmerkende stem van Okereke vertrouwd aanvoelt, neemt de synthesizer een prominentere rol in. Met name The Love Within laat een radicaal vertrek horen van het soms ietwat nerveuze maar vooral dansbare gitaargeluid van voorheen. De plaat opent met deze track en de sterk aanwezige elektronica is wennen geblazen. Dat is niet enige wat er veranderd is. Het viertal duikt met volle overgave de diepte in en zoekt bewust de rustmomenten op om te reflecteren op vorige relaties (Exes), religieuze vraagstukken (Only He Can Heal Me, The Good News) en emotionele uitbarstingen (Different Drugs en So Real). Okereke klinkt bedachtzamer, verwarrend en sentimenteel tegelijk. De minimale instrumentatie sluit daar goed bij aan, maar de band weet op sommige momenten ook behoorlijk de plank mis te slaan. Met name het falsetto stemgeluid in Fortress en de soms jammerende gedachtegangen van Okereke halen de vaart eruit en kunnen niet altijd de aandacht vasthouden.
Met twee nieuwe bandleden in de gelederen was een ander geluid van de band te verwachten. Dat Bloc Party met HYMNS een radicaal andere richting op gaat is opmerkelijk te noemen. Het is een gewaagde poging en verdient lof. Helaas is niet elke track even geslaagd. Different Drugs, Virtue, Under The Earth, The Good News en So Real klinken nog hoopvol, maar met zes andere en minder imponerende nummers op de plaat stelt HYMNS over de gehele linie gewoonweg teleur.
Yes, treffend. Hymns mist een eigentijdse Helicopter of Banquet. In ieder geval iets waarbij je minstens op mee kan springen. Check de videoreview van LLUID: https://www.youtube.com/watch?v=qqzFKApZhLY