Wie een paar jaar terug dacht dat Bob uit Zuid gewoon een jolige grappenmaker met een zolderkamerhobby is, kan dat beeld na het album Heilig bijstellen. Bob Dijkshoorn is bloedserieus in zijn rapambities. Humor is daarbij niet het doel, maar het middel. In tien tracks zet Bob uit Zuid zichzelf neer als woordkunstenaar met strakke flow en een sterke mening over de wereld om hem heen.
De Griekse filosoof Aristoteles omschreef in de Oudheid drie middelen die mensen kunnen gebruiken om anderen te overtuigen. Logos, de inhoud van je verhaal. Ethos, de autoriteit die je als persoon hebt. En pathos, het bespelen van emoties bij het publiek. Dat Heilig zo overtuigend klinkt, komt vooral door dat laatste middel. Allerlei emoties nemen de overhand tijdens het luisteren naar de plaat. Van verrassing (de polygoon-samples in openingstrack Applaus) tot ongemak (zou de inhalige zus die zich drukker maakt om het geld dan om de overledene in De Erfenis écht bestaan?) tot afkeur (is die grofheid in Is Het Nodig nodig?).
Maar het is toch vooral de lach die meer dan eens optreedt bij het beluisteren van Heilig. Bob uit Zuid is kundig met taal en zet dat vooral in om allerlei irritatie-opwekkende menstypen genadeloos af te fakkelen. Zo behandelt De Jagersclub mannen die doordeweeks als een grijze muis op kantoor doorbrengen, maar op een uitje met vrienden doen of ze de coolste personen ter wereld zijn. Stanleymes (In Mechelen) bekritiseert zakkenvullende projectontwikkelaars. En Is Het Nodig maakt zelfs iedereen die zich op welke manier dan ook als een aso gedraagt met de grond gelijk. ‘Ik groet niemand als ik op mijn bootje vaar/Je stoort je maar/Ik kijk strak, maar is het nodig?/Ja!’.
Op deze manier blijft Bob uit Zuid de luisteraar van begin tot eind bezighouden. Soms is het genieten van de slimme tekstuele vondsten. Soms moet je nadenken of je het met een heldere, maar veroordelende beschrijving van de rapper eens bent. En soms is het gewoon accepteren dat je geen idee hebt waar Bob uit Zuid het over heeft. Dat maakt ook eigenlijk niet uit, want de beats en de raps zijn van zichzelf al aanstekelijk genoeg. Zo blijft Heilig lekker wegluisteren, ook na de zoveelste luisterbeurt.
Een van de absolute hoogtepunten vormt Curlen, waarin Bob uit Zuid hulp krijgt van zijn Belgische evenknie Zwangere Guy. De beat stuitert heerlijk, de lyrics intrigeren en de stemmen van Bob uit Zuid en Zwangere Guy klikken als puzzelstukken in elkaar. De blazers geven de track nog een extra dimensie.
Met Bloedkruiper eindigt Heilig behoorlijk agressief. De muziek mag relatief ingetogen zijn, de tekst is bikkelhard. Een slotnummer waar je toch even van bij moet komen. Zoals gezegd: de overtuigingskracht van Heilig zit vooral in het bespelen van emoties en dat lukt ook Bloedkruiper weer op zijn eigen manier. Het maakt het album op zijn minst intrigerend. Bob uit Zuid speelt met taal, schetst heldere beelden en dropt lekker ongenuanceerd zijn mening over herkenbare situaties. Heilig eindigt zo waar het mee begon: applaus.
