Hij wordt geroemd vanwege zijn melodisch sterke songs waarin hij de grenzen van muzikaliteit in elektronica verkent. In 2013 bracht hij The North Borders uit, zijn vijfde studioalbum. De tour die volgde met zijn twaalfkoppige band bestond uit 175 shows in 30 landen voor in totaal meer dan twee miljoen mensen, en eindigt in London eind november van dit jaar. Het gaat natuurlijk om Bonobo, oftewel Simon Green.
The North Borders Tour Live kun je zien als een tourverslag. Het totale pakket bestaat uit een cd, dvd en een 70 pagina’s tellend fotoboek inclusief verhalen van bandleden. De audio en video zijn opgenomen tijdens shows in The Roundhouse in Londen en de Pula Arena in Kroatië, een 2000 jaar oud Romeins amfitheater. De cd telt 11 tracks waarvan sommigen, zoals ‘Prelude’ en ‘Stay The Same’, afkomstig zijn van eerdere albums als Black Sands. Tegelijkertijd missen er songs op het live album die wel op het studioalbum staan, zoals ‘First Fires’.
Op opener ‘Cirrus’ wordt een marimba-achtige sound ritmisch aangevuld met een strakke four-on-the-floor bassdrum. Zodra de bassen erbij komen hoor je het publiek al wat aanzwellen; zij weten dat het mooi gaat worden. Na tweeënhalve minuut komt de opbouw tot een hoogtepunt als de drummer zijn hele drumstel bespeelt en het melodische thema op de achtergrond wordt ingezet. De band valt vervolgens terug, bouwt wederom op en maakt de verwachting van het publiek waar: het is mooi. Het rustige ‘Stay The Same’ volgt. De stuwende beat en mooi uitgesmeerde blazers- en strijkerspartijen combineren prachtig met Andreya Triana’s stem die af en toe gecontroleerd de kopstem in glijdt.
Hoewel op het studio album onder meer Erykah Badu en Grey Reverend (The Cinematic Orchestra, red.) vocale bijdragen leveren, zijn zij er live niet bij. Andreya Triana gelukkig wel, evenals Szjerdene (een 24 jarige zangeres uit Londen, red.) en Cornelia (Cornelia Dahlgren, een Zweedse, woont in Londen, red.).
We horen drie zangeressen en af en toe Green zelf een kort bedankje zeggen tussen twee nummers door. Zes van de elf tracks kennen, afgezien van samples, geen zangpartijen. Op die manier is er de ruimte voor de band om muzikale hoogstandjes te leveren. Neem bijvoorbeeld de overgang van ‘Kong’ naar ‘Ketto’, die na zo’n drie minuten van track vijf in wordt gezet. Beide nummers zou je onder het genre triphop kunnen scharen maar ze verschillen wel degelijk. ‘Kong’ wordt gekenmerkt door een heel herkenbare gitaarmelodie, een haperende drumpartij en een vrij grove sound. ‘Ketto’ daarentegen heeft meer oosterse invloeden, getuige het overheersende sample en de sitar-achtige gitaar sound. De band gaat moeiteloos over van het een naar het ander en de tracks krijgen live meer diepte dan op de plaat.
Dat laatste geldt voor alle songs. Het is verbazingwekkend hoe strak de band live klinkt. Het lijkt studiowerk, maar toch voegt het live-aspect veel toe. The North Border Tour Live maakt de ervaring van de muziek veel intenser.
Label: Ninja Tune
